Πάσχω από διπολική διαταραχή και έχω εμμονή μαζί του!

Το γράμμα της αναγνώστριας

Δεν ξερω ακριβως το λογο που σας γραφω... ισως γραφοντας τα να τα δω πιο καθαρα..

προφανως η ιστορια μου θα φανει πολυ συνηθισμενη. εκτος απο μια λεπτομερεια. ειμαι 41 ετων παντρεμενη με δυο παιδια και πριν απο 4 χρονια διαγνωστηκα οτι πασχω απο διπολικη διαταραχη.
τα τελευταια 8 χρονια ειχα παραλληλη σχεση με ενα φιλο που γνωριζα ηδη 10 χρονια.. δεν ξερω πως ξεκινησε ολο αυτο αλλωστε δεν εχει και νοημα.. λιγο η "κουραση", λιγο τα παιδια, λιγο ολα.
H ουσια ειναι οτι ξεκινησε μια ιστορια γεματη παθος ερωτα αισθησιασμο ζηλεια και οτι αλλο μπορει να συμπεριλαβεις σε μια τετοιου ειδους σχεση.. βλεπετε δεν τρεφω αυταπατες.τοτε δεν ηξερα απο τι πασχω. το μονο που ηξερα ηταν οτι τη μια στιγμη ημουν στα ουρανια ετοιμη να τα παρατησω ολα για χαρη του, να βαφομαι στο σπιτι και να σκεφτομαι οτι οταν χωρισουμε και οι δυο ετσι θα κυκλοφορω στο σπιτι περιποιημενη και την αλλη να ειμαι στα πατωματα συνειδητοποιωντας οτι φυσικα και δεν θα ημασταν ποτε μαζι. εγω 33 αυτος 50 εχοντας δυο μεγαλα παιδια φυσικα και δεν ηταν διατεθειμενος να μεγαλωσει αλλα δυο μικρα.
Κανονιζα τα παντα γυρω απο αυτον γιατι μενω Θεσσαλονικη και αυτος Αθηνα. Ποτε τον βολευει να ερθει να ειμαι στη διαθεση του, κανονισα να πηγαινοερχομαι σε αλλη πολη απο αυτη που ζω για να μπορω να μενω το βραδυ μαζι του αφου και αυτος ειχε δουλειες εκει και τελος παντων ολα αυτα που κανει καποιος που εχει παραλληλη σχεση και "λατρευει" αυτον που εχει διπλα της. Μετα τη διαγνωση αρχισε σιγα σιγα να απομακρυνεται. Να απομακρυνεται ως παρουσια, μιλησε λεει με ψυχιατρο και του ειπε οτι αν συνεχισει να ερχεται και να με βλεπει θα του δημιουργησω προβλημα στην οικογενεια του. Ποτε δεν καταλαβε οτι στον μονο που δημιουργουσα προβλημα ηταν στον εαυτο μου με αυτη την παραξενη σχεση τηλεφωνου, skype κ.α.ποτε δεν καταλαβε οτι το μονο που ηθελα ηταν συμπαρασταση οχι τηλεφωνικη και εκ του ασφαλους αλλα πραγματικη.. μια αγκαλια απο αυτες που παντα εδιωχναν τα παντα απο το μυαλο μου..
Και τωρα φτανουμε στο σημερα..ενω ξερω ενω συνειδητοποιω την ολη κατασταση, ενω μου εχει πει με χιλιους τροπους οτι ναι μεν σε νοιαζομαι σε αγαπαω αλλα τι? φοβαμαι? νιωθω ετσι ασφαλης? δεν χρειαζομαι πια την οποια επαφη, μου φτανει και ο αισθησιασμος που μου δινεις απο αποσταση? δεν ξερω.. αυτο που ξερω ειναι οτι διαπιστωσα οτι εχω εμμονη μαζι του. φοβαμαι. Ειναι η πρωτη φορα στη ζωη μου που μου συμβαινουν πραγματα και συναισθηματα που δεν μπορω να ελεγχξω. αυτη τη στιγμη ειμαι σε φαση "απεξαρτησης". Αυτο που ζηταω απο εσενα? μια απο αυτες τις "τσουχτερες" απαντησεις σου που ξυπνανε τον αλλον και τον κανουν να δουν το μεγεθος της ηλιθιοτητας τους.

Το πιο πιθανο βεβαια ειναι να μην το δημοσιευσετε καν γιατι ειναι ενα "συνηθισμενο" θεμα..
αλλα εγω προσπαθησα..

Η απάντηση του Queen.gr

Προσπάθησες τι; Να μας στείλεις το γράμμα; Να πεις στον εαυτό σου ότι είναι μια συνηθισμένη ιστορία;

Η διπολική διαταραχή είναι μία ασθένεια που μπορεί να χτυπήσει στον καθένα. Ό, τι έχει να κάνει με ψυχική υγεία, θέλει ιδιαίτερη προσοχή στην αντιμετώπιση. Δεν είναι το πρόβλημα η ηλιθιότητα όπως αποκαλείς την κατάστασή σου. Το πρόβλημα είναι οτι η συναισθηματική σου κατάσταση θες δεν θες επηρεάζει τη λογική σου, μη επιτρέποντάς σου να έχεις μία φυσιολογική συμπεριφορά και να σκέφτεσαι καθαρά. Στις περιπτώσεις διπολικής διαταραχής πέφτεις από την απόλυτη ευτυχία και ενεργητικότητα σε κατάθλιψη και ατονία, ματαιότητα. Ιδίως οι ερωτικές σχέσεις, μπαίνουν πίσω από ένα διαστρεβλωμένο πρίσμα και μετατρέπονται σε εξαρτήσεις. Μπορεί να γίνεσαι πιεστική και ονειροπόλα χωρίς να το συνειδητοποιείς.

Προκειμένου να φτάσεις στο σημείο να διαγνωστείς, πάει να πει πως πέρασες από δύσκολες καταστάσεις που σε προβλημάτισαν ακόμη και με τους ανθρώπους γύρω σου.

Είτε έχεις στο μυαλό σου τη διπολική διαταραχή, είτε όχι πρέπει να μάθεις να παίρνεις απόφαση το τέλος των καταστάσεων, των σχέσεων. Να δέχεσαι το όχι και την αδυναμία ή απροθυμία του άλλου να συνεχίσει κατι που όπως η ίδια λες δεν έχει νόημα.

Ένας χωρισμός, το τέλος μιας συνθήκης που έχουμε συνηθίσει μας κάνει όλους να χάνουμε στην ισορροπία μας και ιδίως όταν εμπεριέχεται συναίσθημα. Οποιοσδήποτε θα πονούσε και θα αναρωτιόταν.

Αυτό που πρέπει να κάνεις, είναι να σταματήσεις να αναρωτιέσαι αν φοβάται και γιατί δεν θέλει και να αναλογιστείς εσύ τι έχεις να κερδίσεις από αυτή την εξάρτηση (δλδ τη "σχέση). Γιατί την επιθυμείς και ποια είναι τα αρνητικά της; Οι εμμονές δεν είναι καλές. Μας καταστρέφουν, μας διαβρώνουν, μας αλλάζουν, δεν είμαστε υγιείς, χάνουμε τον εαυτό μας και προσπαθούμε να γίνουμε αυτό που νομίζουμε πως θέλει ο άλλος. Αυτό όμως είναι στο δικό μας μυαλό.

Δεν είμαι εγώ εκείνη που με την τσουχτερή της απάντηση θα σου δώσει ένα χαστούκι και θα ξυπνήσεις προχωρώντας παρακάτω. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι να σταματήσεις να αναζητάς την απογοήτευση και να κυνηγάς κάτι που θα σε πηγαίνει πιο κάτω. Δεν είναι ο άνθρωπος που επιθυμείς. Είναι η κατάσταση που σου δίνει αδρελανίνη και η ανάγκη σου να σε αποδεχτούν, να πάρεις επιβεβαίωση. Θα πρέπει εσύ να αποδεχτείς εσένα και να συμβιβαστείς. Να σε προσέχεις και να μη θέτεις τα συναισθήματά σου σε κίνδυνο.

Πρέπει επίσης να κρατήσεις τακτική επαφή με καποιον εξιδεικευμένο επαγγελματία ψυχικής υγείας, ωστε να είσαι σε θέση να παρακολουθείς και να αντιμετωπίζεις τις αλλαγές μέσα από μια ψυχαναλυτική η προσωποκεντρική προσέγγιση- πέρα από όποια ενδεχομένως φαρμακευτική αγωγή μπορεί να χρησιμοποιείς. Θα σε βοηθήσει να μιλάς και να αναλύσεις τα συναισθήματα και τις πραγματικές σου ανάγκες.

Γράψε μας τη δική σου ιστορία εδώ