Χωρίσαμε γιατί με ζήλευε. Συνεχίζει να το κάνει!

Το γράμμα της αναγνώστριας

Ειχα μια σχεση 1.5 χρονο με καποιον στην ηλικια μου(18).Στην αρχη όλα ήταν μια χαρα,ειμασταν ερωτευμενοι περνουσαμε πολλες ωρες μαζι,όπως ήταν και πολλα ολα αυτα που ειχαμε περασει μαζι..υπηρχαν βεβαια και καβγαδακια όπως άλλωστε εχουν ολες οι σχεσεις..όπως ακριβως υπηρχε και η ζηλια κατι που ομολογώ πως στην αρχή με κολακευε γιατι ενιωθα πως ημουν με καποιον ο οποιος ενδιαφεροταν για μένα.Στη συνεχεια ομως,η ζηλια αυτή εγινε ανυπόφορη με αποτελεσμα να μαλώνουμε καθε μερα για ασημαντους λογους,έπρεπε να δινω αναφορα για τα παντα,για το οτιδηποτε κανω,κατι που αν δεν γινόταν γκρινιαζε συνεχεια και η γκρίνια αυτή οδηγουσε σε συχνούς και πολλες φορες έντονους καβγαδες.Δεν με αφηνε ακομα να βαλω και τα ρουχα που μου αρεσαν επειδη εκεινος τα θεωρούσε προκλητικα,ενω στην ουσια δεν ηταν και στη συνεχεια το παραδεχοταν και ο ιδιος.Και ολα αυτά γίνονταν,επειδη υπόλογιζε την κοινή γνωμη,το τι θα πουν οι υπολοιποι,αν κανω το ενα θα το σχολιασουν,αν κανω το αλλο θα μου βγει το ονομα..για τετοια κατασταση μιλαω.Ωσπου εφτασε η στιγμη που αποφασισα να δώσω ενα οριστικό τελος,μιας και δεν αντεχα αλλο να τα κραταω ολα μέσα μου και να μην μιλαω για τιποτα.(Ειχα επιχειρησει απο πιο πριν να το κανω,ομως καθε φορα με σταματουσε καθως μου ελεγε πως θα κανει καμια τρέλα ή πως ολα θα αλλαξουν και θα γινουν καλυτερα,κατι που δεν εγινε ποτέ.) Το αποτελεσμα; Να με κανει να μην νιωθω τιποτα για εκείνον,να μην θέλω ουτε να τον ξαναδώ και το χειροτερο: να φοβαμαι ακομα και να βγω εξω με τις φιλες μου επειδη μου εχει περασει στο μυαλο πως αν το κανω κατευθειαν θα σχολιαστει από πολλους.Ειναι τουλαχιστον μια εβδομαδα που εχουμε χωρισει και εκεινος ηθελε να κρατησουμε φιλικες σχεσεις..Ομως αυτη η κατασταση συνεχίστηκε και σε χειροτερο βαθμο μαλιστα.Τηλέφωνα καθε τρεις και λιγο,ελεγχοι για το τι κανω και ολα τα υπολοιπα που προανεφερα.Και φυσικα του το ξεκοψα καθως από την στιγμη που αρχιζα να τα κραταω ολα μεσα μου,φουντωνα ολο και πιο πολυ με αποτελεσμα το ξεσπασμα να βγαινει με μια ασχημη,αδιαφορη,απαθη και με πολλα νευρα συμπεριφορα προς αυτον.Το θεμα ειναι οτι τον χωρισμο μας δεν τον εχουμε ανακοινωσει ακομα γιατι ως γνωστον ολοι θα το σχολίαζαν και θα τον ρωτουσαν τον λογο(οπως ειπα και πιο πριν υπολογιζε την γνωμη των αλλονων,κατι που δημιουργησε και σε μενα σε ασχημο βαθμο.)Φοβαμαι να κανω το οτιδηποτε ,ακομα και για καφε να βγω με τις φιλες μου,ποσο μαλλον να ξεκινησω μια καινουρια σχεση,γιατι αν γινει κατι τετοιο φοβαμαι μην πουν "ακομα δεν χωρισε και τα εφτιαξε με αλλον"..Κατι σαν ψυχολογικός πόλεμος.Δεν το αντεχω αλλο αυτο,θελω να κανω πραγματα χωρις να με νοιαζει η γνωμη των υπολοιπων.Υπαρχει κατι που θα μπορούσα να κανω ωστε να φύγει εντελως απο το μυαλο μου; Θα με βοηθουσε πολυ η γνωμη/συμβουλη σας!

Η απάντηση του Queen.gr

Tέτοιου είδους ζήλεια που περνά τα όρια και δημιουργεί πρόβλημα στην προσωπικότητα του άλλου, δεν είναι ποτέ από ενδιαφέρον και αγάπη. Όταν κάποιος δεν μας δίνει δικαίωμα παραβιάζοντας τη σχέση, τότε δεν έχουμε ούτε εμείς το δικαίωμα να του επιβάλλουμε κανόνες σε ώρες, εμφάνιση, επιλογές και ό, τι άλλο.

Η κοινή γνώμη επίσης είναι κάτι πολύ πιο συλλογικά από τα εκάστοτε τρίτα άτομα, στο περιβάλλον ενός ζευγαριού. Θέλεις να πεις ότι τον ένοιαζε η γνώμη των άλλων. Αυτό συνέβαινε όμως σε υπερβολικό βαθμό. Οι άλλοι δεν ασχολούνται τόσο όσο νομίζουμε. Ο πρώην φίλος σου έχει θέμα με το πώς φαίνεται η ζωή του προς τα έξω και η εικόνα του. Αυτό οφείλεται ίσως στη λανθασμένη διαπαιδαγώγησή του, ανατροφή κλπ. Η αλήθεια είναι πως κανένας σύντροφος, φίλος ή συγγενείς δεν είναι κομμάτι της εικόνας μας, στην πραγματικότητα. Σαφώς και αν κυκλοφορείς με το χειρότερο άτομο στον κόσμο, εκτίθεσαι αλλά εσύ δεν έκανες κάτι παράλογο. Ζήτησες απλά να ζεις όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος.

Καλά έκανες και χώρισες από μια σχέση που δεν σου επέτρεπε προσωπική ελευθερία. Μην ανησυχείς γαι το μέλλον όμως. Σιγά-σιγά απόλαυσε τη ζωή σου με τις φίλες και τους φίλους σου. Κάνε πράγματα για τον εαυτό σου και αν γνωρίσεις κάποιον άλλον στην πορεία, κοίτα να το χαρείς, χωρίς να σε νοιάζει τι λέει ο κόσμος. Ο κόσμος δεν ασχολείται τόσο όσο νομίζουμε και τέλος, αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο. Όλοι έχουμε χωρίσει και όλοι πήγαμε παρακάτω. Δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι που ζεις φυσιολογικά! Μην αφήσεις ποτέ κάποιον να σε περιορίσει με τέτοιο τρόπο ξανά.

Γράψε μας τη δική σου ιστορία εδώ