Ούτε οκλαδόν, ούτε βάζοντας χαρτί στην τουαλέτα: τι πρέπει να κάνεις όταν πας σε δημόσια τουαλέτα

Ο δημόσιος χώρος συχνά μάς προκαλεί ανασφάλεια. Μια τουαλέτα σε σταθμό, αεροδρόμιο ή εμπορικό κέντρο γίνεται για πολλούς πεδίο μικροβιολογικού πανικού. Εικόνες με χαρτί στρωμένο στη λεκάνη, περίτεχνες ισορροπίες πάνω από το κάθισμα ή μια αίσθηση αηδίας συνοδεύουν σχεδόν κάθε επίσκεψη. Κι όμως, η επιστήμη έρχεται να ανατρέψει τις συνήθειες δεκαετιών και να αποδείξει πως οι πραγματικοί κίνδυνοι βρίσκονται αλλού.

Αυτό που πρέπει να κάνεις όταν βρίσκεσαι σε μια δημόσια τουαλέτα μπορεί να σε εκπλήξει: δεν είναι απαραίτητο ούτε να σκύβεις πάνω από τη λεκάνη, ούτε να τη σκεπάζεις με χαρτί υγείας. Οι δημόσιες τουαλέτες σήμερα δεν είναι όπως παλιά. Συχνά η καθαριότητά τους είναι πιο συστηματική, γεγονός που από μόνο του αποτελεί μια καθησυχαστική διαπίστωση.

Η επιστήμη μας δείχνει τον σωστό τρόπο να χρησιμοποιούμε μια δημόσια τουαλέτα με οδηγίες απλές και καθόλου παράξενες –η πραγματικότητα είναι πιο απλή από όσο φαίνεται.

Όπως εξηγούν οι ειδικοί του Discover Magazine:

Η επιβίωση των παθογόνων είναι περιορισμένη. Οι περισσότεροι μικροοργανισμοί δεν μπορούν να ζήσουν για πολύ σε επιφάνειες. Στην περίπτωση των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, η πιθανότητα μετάδοσης από κάθισμα τουαλέτας είναι σχεδόν μηδενική. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί ο ιός HPV, που μπορεί να παραμείνει σε υγρές επιφάνειες έως και μία εβδομάδα, αλλά και πάλι η μετάδοση με αυτόν τον τρόπο είναι εξαιρετικά σπάνια.

Η έκθεση απαιτεί σημαντική επαφή. Για να υπάρξει πραγματικός κίνδυνος, πρέπει μια μεγάλη ποσότητα μολυσμένου υλικού να έρθει σε επαφή με ευάλωτο ιστό. Μια σύντομη χρήση μιας στεγνής λεκάνης δεν δημιουργεί τέτοιο μονοπάτι μετάδοσης.

Το δέρμα είναι ισχυρός φραγμός. Ο οργανισμός μας προστατεύεται αποτελεσματικά μέσω της επιδερμίδας. Ο κίνδυνος αυξάνεται μόνο αν υπάρχει ανοιχτή πληγή ή σοβαρή ανοσοκαταστολή.

Στην πραγματικότητα, οι εστίες μικροβίων κρύβονται αλλού: στα πόμολα, στις βρύσες, στους διακόπτες, ακόμη και στα κινητά μας. Αυτά αγγίζονται με τα χέρια, που μεταφέρουν μικρόβια σε πρόσωπο, φαγητό ή προσωπικά αντικείμενα. Σε συγκριτικές μελέτες, πληκτρολόγια και σφουγγάρια κουζίνας βρέθηκαν πιο επιβαρυμένα από τα καθίσματα μιας τουαλέτας.

Γι’ αυτό, το ουσιαστικότερο μέτρο πρόληψης δεν είναι να ισορροπείς στον «αέρα» ή να καλύπτεις τη λεκάνη με στρώσεις χαρτιού, αλλά να πλένεις σωστά τα χέρια. Είκοσι δευτερόλεπτα με σαπούνι και νερό, ή εναλλακτικά χρήση αντισηπτικού, μειώνουν τον κίνδυνο πολύ περισσότερο από κάθε άλλη πρακτική. Η πανδημία μάς έμαθε συνήθειες που αξίζει να κρατήσουμε: σωστό πλύσιμο, αποφυγή επαφής με το πρόσωπο και, όπου γίνεται, χρήση αυτόματων συστημάτων.

Συμπερασματικά

Η καθαριότητα δεν είναι φόβος· είναι πράξη ελευθερίας. Το να ξέρεις πού πραγματικά κρύβεται ο κίνδυνος σε απελευθερώνει από τις ψευδαισθήσεις και τις άβολες ακροβατικές κινήσεις. Η δημόσια τουαλέτα δεν είναι το τέρας που νομίζαμε· είναι ένας χώρος που μας καλεί να εφαρμόσουμε γνώση και απλή υγιεινή. Τελικά, η μεγαλύτερη προστασία δεν βρίσκεται στο χαρτί, αλλά στα χέρια μας.