Δεν θα μπορούσε να έχει ιδανικότερη παρουσιάστρια από την Kate το podcast του Bowie: Moss is Most  

Ο David Bowie και η Kate Moss δεν υπήρξαν απλώς φίλοι. Ήταν δύο διαφορετικές γλώσσες του ίδιου κώδικα. Εκείνος εφηύρε ξανά και ξανά τον εαυτό του, εκείνη έκανε το ίδιο με το σώμα της, με την εικόνα της, με τη σιωπή και τα βλέμματα που ξέρουν να μιλούν. Και τώρα, το 2025, η Moss παίρνει τον λόγο για να αφηγηθεί εκείνον. Όχι σαν βιογράφος, αλλά σαν μύστης. Όχι σαν παρουσιάστρια, αλλά σαν γυναίκα που κουβαλά πάνω της το DNA της βρετανικής παραμόρφωσης: το glam, το punk, το outsider chic.

Η είδηση είναι απλή αλλά και σύνθετη

Το BBC Radio 6 Music ανακοίνωσε ένα νέο podcast, οκτώ επεισοδίων, με τίτλο Music Uncovered, David Bowie: Changeling. Με παρουσιάστρια την Kate Moss, το πολυαναμενόμενο podcast κυκλοφορεί στις 10 Σεπτεμβρίου στο BBC Sounds, ενώ θα μεταδοθεί και στο ραδιόφωνο στις 22 Σεπτεμβρίου. Ο άξονας: τα χρόνια 1970-1975, εκεί που ο Bowie απόρριψε τον Dylanισμό των sixties και αναστήθηκε ως Ziggy Stardust, εκεί που η τέχνη του απέκτησε σάρκα, μακιγιάζ και ηλεκτροσόκ. Εκεί που, για πολλούς, η μουσική άρχισε να αποκτά τη θεατρικότητα που σήμερα θεωρούμε δεδομένη.

Η Moss, τώρα, δεν παριστάνει τη μουσικολόγο. Διότι δεν χρειάζεται. Στέκεται στη μέση σαν μεταφράστρια ενός κόσμου που ήδη τον έχει ζήσει. Έστω και από διαφορετική πλευρά. Μιλά για τον Bowie με όρους προσωπικούς: «Ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος. Περισσότερο από φίλος -ήταν αίνιγμα». Δεν είναι μικρό πράγμα να ονομάζεις κάποιον αίνιγμα. Είναι σαν να του χαρίζεις το δικαίωμα να ξεφεύγει για πάντα από τα ταμπελάκια. Και η Moss το γνωρίζει καλά αυτό. Η ίδια έζησε όλη της την καριέρα μέσα στο τεντωμένο σκοινί μεταξύ θεότητας και δαιμονοποίησης.

Το Changeling δεν είναι ακόμη ένα tribute

Δεν είναι ένα ακόμα docu-series για τον Bowie που θα πει την ίδια ιστορία με άλλα λόγια. Ο Des Shaw, δημιουργός του podcast, παραχώρησε μια αδημοσίευτη συνέντευξη του 2001 με τον Bowie, ενώ από τα αρχεία του BBC ξεθάφτηκαν σπάνια ηχητικά που δεν έχουν ξανακουστεί. Πλάι σε αυτά, νέα σχόλια από εκείνους που τον έζησαν και τον κουβάλησαν στη φαντασία τους: Boy George, Chrissie Hynde, Dave Gahan (Depeche Mode), Elton John, Goldie, Robbie Williams, ακόμη και Iggy Pop –εκείνος ο άλλος αιώνιος μετανάστης των ήχων. Από άτομα που έχουν φύγει από τη ζωή ακούμε ονόματα όπως αυτά των Sinéad O’Connor και Lou Reed. Ένα παζλ ανθρώπων που όλοι κουβαλούν το αποτύπωμα του Bowie στον δικό τους κώδικα.

Και στη μέση, η Moss. Επιλογή καθόλου τυχαία. Δεν διάλεξαν έναν δημοσιογράφο ή έναν μουσικό. Διάλεξαν μια γυναίκα που, όπως και ο Bowie, ξέρει να μεταμορφώνεται χωρίς να χάνει τον πυρήνα της.

«Όταν ήρθε η ευκαιρία να εμβαθύνω σε αυτό το εξαιρετικό πενταετές κεφάλαιο της ζωής του για το 6 Music και το BBC Sounds -ακούγοντας εκείνους που τον ακολούθησαν στο δημιουργικό του ταξίδι και εκείνους που συνεχίζει να εμπνέει, ενθουσιάστηκα που θα βοηθούσα να γίνει γνωστή η ιστορία μιας τόσο απίστευτης μεταμόρφωσης. Το podcast αποτελεί πραγματικό εορτασμό του φίλου μου, ενός πραγματικού ειδώλου της Βρετανίας».

Αν πατέρας σου είναι ο David Bowie και μητέρα σου η Iman τότε λέγεσαι Lexi Jones και είσαι 24 ετών

Άλλος ένας χρόνος χωρίς τον Starman in the sky: Το κίνημα Bowie-ισμού που επηρέασε την pop κουλτούρα

Όταν η μόδα γίνεται αφήγηση

Το BBC έπιασε το νόημα: για να μιλήσεις για την καλλιτεχνική εξέλιξη του Bowie, πρέπει να τοποθετήσεις δίπλα του κάποιον που να γνωρίζει από σωματική, αισθητική και ταυτόχρονη μεταμόρφωση. Και η Moss είναι αυτή. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τη Vogue Μαΐου του 2003. Εκείνη ως cover girl, βαμμένη με τον κόκκινο και μπλε κεραυνό του Aladdin Sane, μαλλί σε seventies mullet, βλέμμα που δεν παίζει, που σε καθηλώνει. Εκείνη τη στιγμή η Moss δεν μιμήθηκε τον Bowie, έγινε Bowie. Και αυτό είναι το μυστικό. Δεν αποτίει φόρο τιμής, αλλά κατοικεί μέσα στον μύθο.

Δεν είναι τυχαίο ότι το 2012, στο Vogue Paris, ξανά φορούσε Ziggy Stardust. Όπως δεν ήταν τυχαίο ότι στα Brit Awards του 2014 ανέβηκε στη σκηνή με την αυθεντική στολή του Ziggy -το θρυλικό «rabbit costume»- για να παραλάβει εκ μέρους του το βραβείο Καλύτερου Βρετανού Σόλο Καλλιτέχνη. Ο Bowie, κλεισμένος τότε στη Νέα Υόρκη, έστειλε μήνυμα, κι εκείνη έγινε το στόμα του, το σώμα του, η σκηνική του παρουσία.

Όμως η σχέση δεν έμεινε στα εξώφυλλα

Ήταν προσωπική. Όταν ο Bowie πέθανε το 2016, η Moss βγήκε στους δρόμους του βόρειου Λονδίνου με T-shirt που είχε το πρόσωπό του και μεταλλικές μωβ πλατφόρμες. Το look ήταν περισσότερο από στιλιστική επιλογή. Ήταν ένας κώδικας: «Σε κουβαλάω ακόμη, DB». Ήταν η ίδια εποχή που αποκάλυψε ότι του έστελνε πάντα βίντεο στα γενέθλιά του, με τελευταίο εκείνο που έγραφε «Happy birthday DB» σε μια σελίδα χαρτί, ενώ εκείνη χόρευε το Mr Bojangles από πίσω. Δεν έμαθε ποτέ αν το είδε. Αλλά ίσως δεν έχει σημασία. Το να το κάνεις αρκεί.

Η Moss έχει πει: «Ήξερα πως θα με υποστηρίζει πάντα πίσω από την πλάτη μου. Όπως και ο McQueen. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που πιστεύουν σε σένα, που δεν τους νοιάζει τι λέει ο κόσμος». Αυτό είναι που δένει το podcast με τη ζωή της. Γιατί δεν μιλάει ως θαυμάστρια αλλά ως κάποια που ξέρει πώς είναι να σε βλέπουν όλοι, να σε σχολιάζουν όλοι, να σε αποθεώνουν και να σε κατασπαράζουν ταυτόχρονα. Και ξέρει τι σημαίνει να υπάρχει έστω ένας που σε κρατά όρθιο.

Ο τίτλος Changeling δεν είναι τυχαίος

Ο Bowie στην πενταετία 1970-1975 υπήρξε το απόλυτο μεταμορφωτικό πλάσμα: Ziggy, Halloween Jack, Thin White Duke. Όλα προσωπεία που ήταν και δεν ήταν αυτός. Η Moss, βάζοντας τη φωνή της σε αυτήν την ιστορία, δεν καταγράφει αλλά τελεί ουσιαστικά ένα τελετουργικό. Δίνει σάρκα σε έναν θρύλο που ποτέ δεν ήθελε να γίνει αγιογραφία, αλλά πάντα μεταμόρφωση.

Και ίσως εκεί κρύβεται το πιο ριζοσπαστικό στοιχείο. Η αφήγηση του Bowie από μια γυναίκα που ξέρει καλά την αρένα της δημόσιας εικόνας. Μια γυναίκα που, όπως και εκείνος, δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για τις σιωπές της, για τις υπερβολές της, για την ίδια της την ύπαρξη.

Το 2025, σε έναν κόσμο όπου οι θρύλοι γίνονται content και τα είδωλα βιογραφίες για streaming, η Moss παίρνει μια διαφορετική θέση

Σαν να μας λέει: «Δεν ήταν μόνο μουσικός. Ήταν κάποιος που μου έμαθε να υπάρχω». Και αυτό, για μια γυναίκα που έμαθε να στέκεται σε πασαρέλες όπου τα βλέμματα τρώνε τις σάρκες, είναι πολιτικό.

Αν η Moss υπήρξε ποτέ σύμβολο της σιωπηλής, ανυπάκουης γενιάς των ’90s, τότε ο Bowie ήταν ο προφήτης που της ψιθύρισε ότι η αληθινή ελευθερία είναι η μεταμόρφωση. Και ίσως το podcast να είναι το δικό της ευχαριστώ.

Το πιο ριζοσπαστικό tribute

Δεν είναι σύμπτωση ότι η Moss και ο Bowie πόζαραν μαζί σε τόσες φωτογραφήσεις -από την Ellen Von Unwerth μέχρι τις σκηνές των CFDA Awards. Η εικόνα τους πλάι-πλάι είναι μια μικρογραφία της βρετανικής κουλτούρας. Το ροκ που γίνεται μόδα και η μόδα που γίνεται ροκ. Ο ένας δίδαξε στον άλλον πώς να κουβαλάς το βάρος του να είσαι μπροστά από την εποχή σου.