Despoina’s little stories: «Το τηλεφώνημα που με λύγισε…»

Είναι από αυτές τις δύσκολες στιγμές που δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις... Που ενώ έχεις την δυναμική να «βάζεις στη θέση τους» καθημερινά θρασείς και ασεβείς ανθρώπους που κάποιες φορές μπορεί να εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι προέρχονται από αυτό που λέμε «εύπορες οικογένειες», ή το ότι είναι... «υψηλά ιστάμενοι», στο άκουσμα μίας καταβεβλημένης μητέρας που ζητά απεγνωσμένα βοήθεια, λυγίζεις...
Σήμερα ήταν μία συνηθισμένη μέρα στο γραφείο... Η Ελένη (αρχισυντάκτρια του Mothersblog.gr) κι εγώ, παραγγείλαμε καφέ και ξεκινήσαμε να οργανώνουμε τα κείμενα και τη ροή της ημέρας. Χτυπά το τηλέφωνό μου. Μία αδύναμη, ασθενική, σχεδόν τρεμάμενη φωνή μου ζητά απελπισμένα βοήθεια. Δεν έχει ιδέα με ποιον μιλάει. Το μόνο που ξέρει είναι ότι πήρε τηλέφωνο σε ένα site για μαμάδες και παιδιά. «Με λένε Ελπίδα... Μεγαλώνω μόνη μου το παιδί μου, τη Δευτέρα μου κόβουν το ρεύμα και χρωστάω τρία ενοίκια... Δεν έχω καμία βοήθεια, όλοι μου έχουν γυρίσει την πλάτη τους. Προσπάθησα να βάλω τέλος στη ζωή μου. Ίσως έτσι βοηθήσουν το παιδί μου. Κάντε κάτι να μας βοηθήσετε...».
Τότε έρχεται η στιγμή που παγώνεις. Εσύ περνάς καλά, το παιδί σου σφύζει από υγεία, υπάρχει πάντα φαγητό στο σπίτι... Ξέρεις ότι υπάρχει κρίση, αλλά ποτέ δεν σου χτύπησε την πόρτα η πείνα, η ανέχεια και η εξαθλίωση. Δε σε είδε ποτέ το παιδί σου να κλαις σπαρακτικά γιατί δεν μπορείς να του προσφέρεις τα απαραίτητα αγαθά. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό σου να αυτοκτονήσεις, γιατί μόνο έτσι ίσως καταφέρεις να κάνεις τους άλλους να ασχοληθούν με το πρόβλημά σου... Μόνο έτσι ίσως καταφέρεις να προσελκύσεις το ενδιαφέρον τους.

Διαβάστε περισσότερα στο mothersblog.gr