Πάντα στο Κόκκινο: Η ταινία που θα σε κάνει να αγαπήσεις τον υπέροχο εαυτό σου!

Αυτή η αθωότητα και η χαρά με τα απλά και καθημερινά πράγματα, με τα πραγματικά ουσιαστικά της ζωής κρύβει μία τεράστια γοητεία. Ηρεμεί την ψυχή σου και γεμίζει ουσιαστικά τις μπαταρίες σου όταν όλα γύρω σου δε βγάζουν νόημα. Γι’ αυτό και εκτιμώ όλα όσα με τη σειρά τους στέκονται αφορμή για να νιώσω όλα αυτά τα συναισθήματα ξανά και ξανά, όπως μία ταινία κινουμένων σχεδίων. Γιατί μπορεί αυτού του είδους οι ταινίες να ονομάζονται «παιδικές», δεν απευθύνονται όμως μόνο στα παιδιά.

Κάπως έτσι, φεύγοντας ένα απόγευμα από το γραφείο, πήρα την ανιψιά μου - που δεν χορταίνει να βλέπει ταινίες κινουμένων σχεδίων – και πήγαμε να δούμε το νέο entry του είδους: «Πάντα στο Κόκκινο». Ψέματα δεν μπορώ να πω. Ήδη από το τρέιλερ είχαμε ενθουσιαστεί στην ιδέα ενός μεγάλου και χνουδωτού κόκκινου πάντα, οπότε η ανυπομονησία ήταν μεγάλη. Πήραμε, λοιπόν, προμήθειες -ποπ κορν και αναψυκτικά- και καθίσαμε αναπαυτικά στις θέσεις μας, περιμένοντας καρτερικά να αρχίσει η ταινία.

Από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα μπήκαμε στο κλίμα και στη βασική θεματική της ταινίας: Στη διαφορετικότητα. Μία έννοια που ακούγεται πολύ τα τελευταία χρόνια, όμως, στην πράξη δεν είναι πάντα εύκολο να εξηγηθεί και ειδικά σε ένα παιδί, χωρίς κάποιος όρος των «μεγάλων» να το μπερδέψει. Το κόκκινο πάντα, ωστόσο, τα καταφέρνει περίφημα. Για την ακρίβεια, μέσα από μία διήγηση «ενηλικίωσης», όπως την ονομάζει η 13χρονη πρωταγωνίστρια, δίνει στον θεατή, ανεξαρτήτως ηλικίας, να καταλάβει τη σημασία της διαφορετικότητας, της αποδοχής του εαυτού του και τη μάχη για τα όνειρα με τη βοήθεια της πιο απλής αλλά και, καμιά φορά, δυσεύρετης έννοιας στον κόσμο: Της φιλίας.

«Οι φίλοι κάνουν μαγικά;», με ρώτησε στα μέσα της ταινίας η ανιψιά μου, που στα 7 της χρόνια έχει ήδη δύο κολλητές από το δημοτικό καλύτερες κι από αδερφές της. Χάρηκα, η αλήθεια είναι, όταν το άκουσα. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη καθώς μία ταινία κινουμένων σχεδίων δημιούργησε χώρο συζήτησης για ένα τέτοιο θέμα. Απολύτως λογική η απορία της μικρής, καθώς η σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας Domee Shi περνάει με πολύ έξυπνο τρόπο το μήνυμα ότι ο μόνος τρόπος να «σωθείς», είναι να στηριχτείς στους φίλους σου. Στους ανθρώπους που είναι εκεί για όλα, που σε αποδέχονται για αυτό που είσαι, που δε θέλουν να σε αλλάξουν, που καταφέρνουν να σου φτιάξουν τη διάθεση, ακόμα κι όταν είσαι στα χειρότερά σου. Η ταινία κυλάει με τον πιο ευχάριστο τρόπο, καθώς οι μικροί θεατές παρατηρούν εντυπωσιασμένοι, ενώ οι μεγάλοι έχουν την ευκαιρία να ξαναθυμηθούν όσα πιθανώς θεωρούνται αυτονόητα.

Αυτό είναι και «το ωραίο» σε μια επιτυχημένη παιδική ταινία - όπως το «Πάντα στο Κόκκινο». Ότι μπορεί να σου προσφέρει… τα πάντα. Ό,τι έχεις ανάγκη κι ό,τι νομίζεις πως δεν έχεις. Σε όλη την ταινία γελούσαμε. Για να το θέσω καλύτερα, είχαμε ξεκαρδιστεί. Με τις ατάκες, με τις κινήσεις, με τους μορφασμούς. Με τα πάντα. Δεν πιστεύεις τα όσα κάνει η εμμονική μαμά, επικροτείς (μάλλον) την κόρη που προσπαθεί να ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει μακριά, καμαρώνεις την κοριτσοπαρέα που δε χρειάζεται κανέναν παρά η μία φίλη την άλλη.

Μέσα από όλες αυτές τις χιουμοριστικές καταστάσεις και το αυθόρμητο, άφθονο γέλιο, η ταινία φέρνει στο προσκήνιο μερικά από τα πιο σοβαρά και σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά σήμερα. Η αφορμή εξάλλου για να ξετυλιχθεί η ιστορία είναι το bullying που δέχεται η πρωταγωνίστρια από άλλο παιδί του σχολείου. Της κοστίζει τόσο ακριβά στην ψυχολογία της, ώστε τελικά τη «μεταμορφώνει» σε κόκκινο πάντα! Κατόπιν βλέπουμε πώς η συνεχής προσπάθεια να είναι το «τέλειο» παιδί και να ικανοποιήσει τους πάντες την οδηγεί στο να πιστεύει πως δεν είναι αρκετή και την κάνει να ζει μόνιμα σε μία στρεσογόνο κατάσταση, χωρίς να καταλαβαίνει τι πηγαίνει λάθος. Όσον αφορά τη στάση της μητέρας, ο νοητικός φραγμός που θέτει σε θέματα που πιστεύει ότι απειλούν την αθωότητα της κόρης της, όπως οι συζητήσεις για αγόρια, σπρώχνει τελικά το παιδί στο να κάνει πράγματα πίσω από την πλάτη της.

Το «Πάντα στο Κόκκινο» δεν είναι άλλη μία ταινία κινουμένων σχεδίων – έστω αρκετά αστεία. Η παραγωγή, με έναν φανερά διασκεδαστικό τρόπο -γιατί θα πας και θα περάσεις τέλεια, ό,τι ηλικία κι αν έχεις- φιλοδοξεί να γίνει ένας διδακτικός δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των γονιών και των παιδιών, των μεγάλων και των μικρών και να αποτελέσει το «πάτημα» για συζητήσεις που υπό άλλες συνθήκες δύσκολα θα γίνονταν. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι σε μία κοινωνία που πολλές φορές προβάλλει λανθασμένα πρότυπα και απαιτήσεις στα παιδιά, προάγεται το μήνυμα πως η διαφορετικότητα είναι κάτι που πρέπει - απλώς και πάντα - να γιορτάζεται: Η διαφορετικότητά σου είναι άλλος ένας λόγος για να αγαπήσεις τον υπέροχο εαυτό σου!

Η ταινία έρχεται από τη συνεργασία Disney και Pixar και θα τη βρεις στους κινηματογράφους από τη Feelgood.