Είναι οι πόλεις των «15 λεπτών» η λύση στην κλιματική αλλαγή;

Γεωργία Βλαχοπούλου
Είναι οι πόλεις των «15 λεπτών» η λύση στην κλιματική αλλαγή;

Πόσο ουτοπικό είναι να δημιουργηθούν πόλεις όπου όλα όσα χρειάζεσαι είναι μόλις 15 λεπτά μακριά με τα πόδια ή με το αυτοκίνητο;

Τι είναι αυτό που σε ταλανίζει κάθε μέρα και πραγματικά αν υπήρχε ένας τρόπος να το αποφύγεις θα το είχες κάνει...χθες; Μα φυσικά η ατελείωτη κίνηση στους δρόμους. Αν είσαι κι εσύ παιδί της πόλης σίγουρα θα έχεις προσέξει πως τα τελευταία χρόνια η κίνηση στους δρόμους έχει αυξηθεί κατακόρυφα και όλοι - ειδικά το πρωί - κάνουμε τουλάχιστον μία ώρα για να φτάσουμε στις δουλειές μας.

Πέρα από τα νεύρα και το άγχος που δημιουργούνται σε όλους ήδη από την έναρξη της κάθε μέρας, το κόστος είναι μεγάλο τόσο για το κάθε νοικοκυριό, λόγω της τιμής των καυσίμων, όσο και για το περιβάλλον, καθώς όπως αυξάνονται τα αυτοκίνητα στους δρόμους των μεγάλων - ειδικά - πόλεων, αυξάνονται αναλογικά κι οι ρύποι των καυσαερίων.

Και βέβαια, αυτή η κατάσταση δεν επικρατεί μόνο στη δική μας χώρα αλλά είναι γενικό φαινόμενο σε όλο τον κόσμο. Γι' αυτόν τον λόγο, μια ιδέα που προήλθε από το Παρίσι ίσως αποδειχθεί η λύση και για την μόλυνση του περιβάλλοντος από τα καυσαέρια αλλά και για την ψυχική μας ευεξία.

Οι «πόλεις των 15 λεπτών»

Τι είναι όμως οι«πόλεις των 15 λεπτών»; Ουσιαστικά σημαίνει οι κάτοικοι της κάθε πόλης να μπορούν να έχουν πρόσβαση στις περισσότερες καθημερινές τους ανάγκες (εργασία, βόλτα, ψώνια) μέσα σε ένα τέταρτο της ώρας μετακινούμενοι από τα σπίτια τους είτε με τα πόδια είτε με το ποδήλατο, γι' αυτό και όλη η ιδέα ονομάζεται έτσι. Σου ακούγεται ουτοπικό; Κι όμως δεν είναι! Ήδη στο Παρίσι, οι πολεοδόμοι μετατρέπουν παλιές κατασκευές σε πολυλειτουργικά κτίρια και προσθέτουν πάρκα και προστατευμένους ποδηλατόδρομους.

Στο επίκεντρο αυτής της ιδέας είναι η μείωση της χρήσης αυτοκινήτου. Με τα αυτοκίνητα να συμβάλλουν σχεδόν στο 10% της παγκόσμιας ρύπανσης από διοξείδιο του άνθρακα που σχετίζεται με την ενέργεια, αυτό το μοντέλο πόλης θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά τις εκπομπές διοξειδίου.

Και σκέψου πως αυτές οι εξελίξεις δεν περιορίζονται μόνο στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική, αφού το Cleveland επιθυμεί να εφαρμόσει αυτό το μοντέλο, με τον δήμαρχο της να αναφέρει όμορφες αναμνήσεις από προσβάσιμες γειτονιές.

Και τι μας εμποδίζει τότε να δημιουργήσουμε τέτοιου είδους πόλεις;

Ο μετασχηματισμός των πόλεων, όπως τις γνωρίζουμε, σε «πόλεις των 15 λεπτών» απαιτεί πολιτική βούληση και κοινοτική υποστήριξη. Οπότε αν δεν υπάρχουν αυτά τα δύο, δεν μπορεί να προχωρήσει ένα τέτοιο έργο.

Από την άλλη υπάρχει πλέον περισσότεροι καχυποψία και ιδιαίτερα από την περίοδο του κορονοϊού κι έπειτα οι θεωρίες συνομωσίας έχουν αυξηθεί όσον αφορά τις κυβερνήσεις και το αν και κατά πόσο θέλουν να μας περιορίσουν και ελέγξουν. Αυτό ακριβώς υποστηρίζουν και οι επικριτές της ιδέας των «15λεπτων πόλεων», σύμφωνα με τους οποίους ένας τέτοιος πολεοδομικός σχεδιασμός είναι ένα τέχνασμα από τις παγκόσμιες ελίτ για να περιορίσουν την κίνηση των ανθρώπων. Αυτή η παραπληροφόρηση έχει οδηγήσει ακόμη και σε απειλές εναντίον εκείνων που προωθούν αυτές τις αστικές λύσεις.

Τέτοια ζητήματα βέβαια, δεν είναι ανυπέρβλητα. Δεδομένου ότι χώρες όπως η Σεούλ και η Μπογκοτά επιλέγουν να δώσουν προτεραιότητα στη δημόσια συγκοινωνία και το περπάτημα αντί της χρήσης αυτοκινήτου, φαίνεται πως το μοντέλο αυτό όχι μόνο πρόκειται να προσφέρει λύση στην κλιματική αλλαγή αλλά ανοίγει επίσης το δρόμο για μια πιο βιώσιμη, προσβάσιμη και εστιασμένη στην κοινότητα αστική διαβίωση.

Πηγή άρθρου: www.onegreenplanet.org