Δεν χρειάζεται το IQ 154 της Sharon Stone, ούτε και ένστικτο, για να καταλάβεις τα βασικά για εκείνη
Στα «πώς γίνεται μια τόσο όμορφη γυναίκα να είναι τόσο έξυπνη», η Sharon Stone είχε «απαντήσει» 67 χρόνια πριν, όταν γεννήθηκε. «Απέτυχα στα μεγαλύτερα πράγματα που υπάρχουν στη ζωή. Απέτυχα στην υγεία μου, απέτυχα στο γάμο μου, απέτυχα σε όλα, και σήκωσα τον εαυτό μου και συνέχισα».
«Απέτυχα στα μεγαλύτερα πράγματα της ζωής. Απέτυχα στην υγεία μου, απέτυχα στον γάμο μου, απέτυχα σε όλα. Και όμως, σήκωσα τον εαυτό μου και συνέχισα», είχε πει κάποτε, σε μια ειλικρινή εξομολόγηση, η εκρηκτική σε όλα τα επίπεδα Sharon Stone. Μια φράση που δεν μιλά για ήττες ή μελοδραματισμούς, αλλά για δύναμη, ουσία και αντοχή. Ένα μήνυμα που επαναπροσδιορίζει την επιτυχία, όχι ως μια αλάνθαστη διαδρομή, αλλά ως την ικανότητα να σηκώνεσαι ξανά και ξανά, όσες φορές κι αν πέσεις.
Η Stone δεν ήταν ποτέ «το κοριτσάκι του Χόλιγουντ»
Προφανώς, δεν ήταν η γυναίκα που μπήκε στο σύστημα για να το υπηρετήσει, αλλά εκείνη που το διέλυσε εκ των έσω. Με πείσμα, ταλέντο, αλήθεια και μια άγρια ελευθερία που καταλαβαίνει μόνο όποιος δεν πήρε τίποτα ως δεδομένο στη ζωή του. Και αν μιλήσουμε για επιτυχία με την ίδια ειλικρίνεια που μιλήσαμε για την αποτυχία, είναι ξεκάθαρο πως το success story της Sharon Stone δεν ήταν απλώς θέμα τύχης ή εξωτερικής εμφάνισης. Ήταν το αποτέλεσμα δύναμης, εξυπνάδας, ενσυναίσθησης και στρατηγικών επιλογών -ένα πολυδιάστατο επίτευγμα που δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται.
Στη βιομηχανία του θεάματος, όπου η νεότητα λατρεύεται και η μεγαλύτερη ηλικία θεωρείται καταδίκη, εκείνη έσπασε όλα τα στερεότυπα ενώ της το «δίνουμε» πως δεν ήταν ποτέ μια παθητική, απλώς όμορφη παρουσία, αλλά μια δυναμική γυναίκα που δημιούργησε τους δικούς της κανόνες.
Γεννημένη σαν σήμερα, 10 Μαρτίου το 1958, σε μια εργατική οικογένεια, η ζωή της δεν είχε καμία σχέση με την κλασική εικόνα της σταρ. Με IQ 154, μπήκε στο πανεπιστήμιο σε ηλικία 15 ετών, αλλά το κάλεσμα της τέχνης ήταν ανυπέρβλητο. Η πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο, σε ταινία του Woody Allen, πέρασε κυριολεκτικά αθόρυβα, αλλά το 1992, στα 34 της, το Βασικό Ένστικτ εκτόξευσε τις μετοχές της με τον επιβλητικό, απρόβλεπτο, επικίνδυνα γοητευτικό ρόλο της. Ένας χαρακτήρας που δεν υπάκουε στα στερεότυπα της «σωστής» γυναίκας και μια σκηνή ανάκρισης που έγινε κινηματογραφικός μύθος.
Η πραγματική δύναμη της Stone δεν ήταν η femme fatale εικόνα της αλλά η ελευθερία της.
Μετά την επιτυχία, η φράση «Δεν ήξερα τι να κάνω με τη φήμη μου» που είχε πει, είναι εξίσου iconic όσο και οι επιλογές της. Εκτός από τη φήμη που εκτοξεύτηκε, στο Casino το ταλέντο της επίσης λάμψε και της χάρισε υποψηφιότητα για Όσκαρ και μία Χρυσή Σφαίρα. Και επειδή το «too good to be true» όνειρο δεν υπάρχει για κανέναν σε αυτόν τον κόσμο, στα 43 της, ένα εγκεφαλικό επεισόδιο σχεδόν την παρέλυσε. Ήταν εκείνη η περίοδος που έχασε τα πάντα: την υγεία της, τον γάμο της, την επιμέλεια του γιου της. Και όμως, σηκώθηκε ξανά, διεκδικώντας αυτά που της αναλογούν και της αξίζουν, κόντρα στο Χόλιγουντ που απαγορεύει στις γυναίκες να μεγαλώνουν.
Μιλώντας πολλές φορές και η ίδια ανοιχτά για τον ηλικιακό ρατσισμό και το πώς η βιομηχανία βλέπει τις γυναίκες σαν «ληγμένα προϊόντα», η Stone μέχρι σήμερα έχει αρνηθεί να ακολουθήσει τα πρότυπα που θέτουν οι άλλοι σε κάθε έκφανση της ζωής της. Την ώρα που μετά τα 40, πολλές γυναίκες απλώς «εξαφανίζονται», εκείνη δεν το δέχτηκε ποτέ και στα 67 της σήμερα χρόνια, διεκδικεί τη θέση της εντός και εκτός οθόνης.
Και ναι. Δεν χρειάζεται το IQ 154 της Sharon Stone, ούτε και ένστικτο, για να καταλάβει κανείς τα βασικά για εκείνη. Η γοητευτική ηθοποιός και εικαστικός, απέδειξε εδώ και χρόνια ότι δεν περιορίζεται σε επιφανειακές προσδοκίες. Στην πραγματικότητα, είχε «απαντήσει» στο ερώτημα «πώς γίνεται μια τόσο όμορφη γυναίκα να είναι τόσο έξυπνη» 67 χρόνια πριν, όταν γεννήθηκε, δείχνοντας ότι η δύναμη της προσωπικότητας και του μυαλού δεν έχει να κάνει με την εμφάνιση, αλλά με το θάρρος να είσαι αληθινός σε κάθε σου βήμα. Και εκείνη είναι.
Όσο και τα λόγια που έχει πει κατά καιρούς τα οποία και εκφράζουν μεγάλες αλήθειες.
«Οι γυναίκες μπορούν να προσποιηθούν έναν οργασμό, αλλά οι άνδρες μπορούν να προσποιηθούν μια ολόκληρη σχέση»
«Να έχεις πάντα μαζί σου ένα βιβλίο σε ένα ραντεβού, ώστε όταν βαρεθείς να μπορείς να πας στις γυναικείες για να διαβάσεις»
«Αν μόνο μπορούσαμε να γνωρίσουμε τους γονείς μας όταν είμαστε παιδιά»
«Αυτό είναι το όφελος του ταξιδιού και της ανοιχτής σκέψης: μπορείς να βρεις τη δική σου φυλή»
«Όπως μου είπε κάποτε η Αυτού Αγιότητα ο Δαλάι Λάμα: 'Η τίγρη δεν ζητά συγγνώμη'»
«Τώρα που η αδερφή μου κι εγώ μιλάμε μαζί της αληθινά, που σπάσαμε τον όρκο σιωπής και την ντροπή κάποιου άλλου, που ο θύτης μας—νεκρός από τότε που ήμασταν μικρές—έχει πάψει να μας ελέγχει, είμαστε επιτέλους παρούσες η μία για την άλλη. Η σκληρή αλήθεια είναι πως αυτό συνέβη δεκαετίες αργότερα. Το στίγμα που μας επιβλήθηκε από την κοινωνία, την έλλειψη δράσης, τα οικογενειακά μυστικά, την κουλτούρα, τις θρησκείες και τις μισογυνιστικές πραγματικότητες είναι πλέον στο φως. Κι όμως, χάσαμε μια ζωή αγάπης, την ίδια μας την οικογένεια»
«Μπορούμε να πούμε ότι παλεύουμε. Βοηθά τους άλλους να ξέρουν πως είμαστε μόνο άνθρωποι και κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Δεν είναι ανόητοι—είναι απλώς νέοι. Δεν είναι τόσο αφελείς όσο ίσως νομίζουμε»
«Είμαι ευγνώμον για ό,τι μου πήρε ο Θεός και για ό,τι μου έδωσε»
«Ακόμα και η συμπόνια έχει όρια. Δεν είναι για εκείνους που επιλέγουν συνειδητά τον δρόμο της διχόνοιας. Αυτό ισχύει και για μένα. Έχω μάθει πως δεν αξίζω συμπόνια αν κάνω το ίδιο»
«Αν θέλεις να κάνεις πλαστική ή αισθητική επέμβαση, κάν’ το χωρίς ενοχές. Αν όμως δεν θέλεις, μην υποκύψεις στην πίεση»
«Έπρεπε να γνωρίσω τη μητέρα μου ως άτομο, απαλλαγμένη από τις παιδικές μου εμπειρίες και κρίσεις, και να τη δω με τη ματιά ενός ενήλικα»
«Είναι πιο εύκολο να διακρίνεις ποιος είναι αληθινός και ποιος προσποιείται για δικούς του σκοπούς. Αν και η συνειδητοποίηση αυτή μπορεί να φέρει μοναξιά, είναι απαραίτητο να αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου για να ανακαλύψεις ένα βαθύτερο κομμάτι σου»
«Όταν η ζωή σου έχει γίνει στάχτη, χρειάζεται χρόνος για να ξαναγεννηθείς σαν Φοίνικας»
«Ναι, υπάρχουν πολλές απόψεις για το θέμα, αλλά επειδή εγώ είμαι αυτή που αφορά, ας είμαστε ειλικρινείς: οι υπόλοιπες είναι ανοησίες»
«Δεν μου λείπει· είναι σαν να ήταν κάποια που γνώριζα πολύ καλά, αλλά δεν ήμουν εγώ. Θυμάμαι την παιδική μου ηλικία, θυμάμαι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, όπως κάθε άνθρωπος στα εξήντα του. Όμως, τα συναισθήματά μου είναι αποστασιοποιημένα. Φαντάζομαι πως όσοι έχουν επιβιώσει από ακραίες καταστάσεις ζωής και θανάτου νιώθουν το ίδιο. Μπορώ να μιλήσω εύκολα με στρατιώτες γι’ αυτό. Μίλησα και με τον Άρον Ράλστον, τον άντρα που έκοψε το ίδιο του το χέρι για να απεγκλωβιστεί από έναν βράχο σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Γιούτα. Όσοι έχουν φτάσει στα όριά τους καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον χωρίς πολλά λόγια. Δεν υπάρχει περιττή συναισθηματική φόρτιση, μόνο η ανάγκη να προχωρήσεις»
«Μπορούμε να συγχωρήσουμε σχεδόν τα πάντα όταν διαχωρίζουμε τον άνθρωπο από τα λάθη του, τις αδυναμίες και τις ασθένειές του. Χρειάζεται, όμως, να απομακρυνθούμε από τους επικίνδυνα διαταραγμένους και τους εγκληματικά παράφρονες και να θεσπίσουμε νόμους που θα τους παρέχουν τη βοήθεια και την προστασία που χρειάζονται»
«Έχω δει την απόλυτη ομορφιά. Τα θαύματα του κόσμου και τα θαύματα της ματιάς μου»
«Αυτό που μας κάνει διαφορετικούς από τους άλλους μπορεί να είναι ακριβώς αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς. Εκεί κρύβεται το ταλέντο μας»
«Ο καθένας πενθεί με τον δικό του τρόπο. Εγώ έπρεπε να το κάνω μόνη μου—όχι ως μέρος μιας ομάδας, ούτε ως δημόσιο θέαμα»
«Η αγάπη αυτή με παρηγορεί. Ξέρω πως η απώλεια που πονάει τώρα, με τον καιρό, θα μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο»
«Κανείς άλλος δεν μπορεί να πραγματοποιήσει το όνειρό σου πέρα από εσένα»
Η Stone για τη σχέση της με το σώμα της
Σε συνέντευξή της στους The Sunday Times, η 67χρονη θρυλική σταρ του Χόλιγουντ έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα για ηλικιακά κλισέ, μιλώντας ανοιχτά για τη δύναμη της αυτοαγάπης, την αποδοχή του σώματος και το να αγκαλιάζεις τη ζωή σε κάθε ηλικία.
«Πολλοί άνθρωποι τα παρατούν καθώς μεγαλώνουν. Αφήνουν το σώμα τους να καταρρεύσει, γιατί πιστεύουν πως δεν τους καθορίζει πια. Όμως αυτό το σώμα είναι το σπίτι σου. Και ό,τι κι αν συμβαίνει, οφείλεις να το αγαπάς», είπε και χωρίς να φοβάται να αυτοσαρκαστεί πρόσθεσε, «Αστειεύομαι πως οι μασχάλες μου έχουν πτυχώσεις τώρα. Αλλά σκέφτομαι: Κάποτε είχα υπέροχα χέρια. Τώρα είναι δυνατά, ζωγραφίζουν, είναι σαν φτερά αγγέλου. Και λοιπόν αν έχουν πτυχώσεις; Ίσως αυτό είναι που τα κάνει υπέροχα τώρα».
Μιλώντας για γυναίκες που δεν αφήνουν τον χρόνο να τις ορίσει, θυμήθηκε και μια αξέχαστη συμβουλή από την iconic Joan Collins: «Ήμουν κάποτε στο σπίτι της [εκλιπούσας συγγραφέα] Jackie Collins, παίζοντας μπιλιάρδο μαζί της και με την αδερφή της, την Joan. Και τότε η Joan μου είπε: “Άκουσέ με καλά. Μετά τα 40, ποτέ μην ανεβαίνεις από πάνω και ποτέ μην χαιρετάς κουνώντας το χέρι σου.”»
Και βέβαια, η Joan Collins είχε κι άλλες επικές ατάκες: «Μου είχε περιγράψει έναν άντρα ως “bungalow—τα πάντα κάτω, τίποτα πάνω.” Είναι απλά απίστευτη».
Bloggers
