Ο Τιτανικός ναυάγησε, ο θαυμασμός για την Kate Winslet, ποτέ: Η σπουδαία ηθοποιός έγινε 50
Από τη «Rose» που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά μέχρι τις πιο ώριμες και τολμηρές της ερμηνείες, η σπουδαία ηθοποιός απέδειξε ότι η καριέρα μιας γυναίκας δεν ορίζεται από το box office αλλά από τη δύναμη να διαλέγεις ρόλους που προκαλούν και συγκινούν. Στα 50 της χρόνια συνεχίζει να γοητεύει με το ταλέντο, την αλήθεια και την ακλόνητη στάση της απέναντι στη βιομηχανία και στη ζωή. «Δεν έχει σημασία πόσο χρονών είσαι ή τι κάνεις στη ζωή σου, ποτέ δεν σταματάς να χρειάζεσαι τη μητέρα σου».
Υπάρχουν γυναίκες που έμαθαν να ζητούν συγγνώμη για την παρουσία τους και υπάρχουν κι εκείνες που, όπως η Kate Winslet, μπήκαν στη ζωή με την αποφασιστικότητα να μη μικρύνουν για να χωρέσουν. Πενήντα χρόνια μετά τη γέννησή της στο Reading της Αγγλίας, η γυναίκα που έκανε τον κόσμο να πιστέψει στην αγάπη μέσα σε ένα πλοίο που βυθίζεται, συνεχίζει να αρμενίζει με καθαρή πυξίδα τη δική της αλήθεια. Δεν είναι η Rose που λέει «I’ll never let go» αλλά η δυναμική γυναίκα που έμαθε πως για να κρατήσεις τον εαυτό σου, πρέπει πρώτα να τον αφήσεις ελεύθερο.
«Το να αγαπάς κάποιον σημαίνει να τον αφήνεις ελεύθερο, να τον αφήνεις να φύγει», έχει πει ο ορισμός της έμπνευσης που γεννήθηκε σαν σήμερα 5 Οκτωβρίου του 1975. Και ίσως γι’ αυτό παραμένει μία από τις πιο ρεαλιστικές, σχεδόν γειωμένες φιγούρες του Χόλιγουντ. Δεν την ενδιέφερε ποτέ να γίνει ίνδαλμα, ήθελε να είναι πάντα κοινή θνητή, γυναίκα και ερωμένη, μητέρα και φίλη, ρόλος και αλήθεια.
Κι όσο κι αν πέρασαν δεκαετίες από τον Τιτανικό, το μεγαλείο της δεν βυθίστηκε ποτέ
Από τα έντεκά της, στο Redroofs Theatre School, έμαθε πως η υποκριτική δεν είναι επάγγελμα αλλά τρόπος ύπαρξης. Το σώμα και η φωνή έγιναν προεκτάσεις μιας ειλικρίνειας που δεν σηκώνει φίλτρα. Από νωρίς αρνήθηκε να λειτουργεί μέσα στη λογική της ψευδαίσθησης και του ρόλου που τελειώνει με το cut. Ήθελε να ζει ό,τι έπαιζε και να παίζει ό,τι ζούσε. Αυτή η συνέπεια απέναντι στην αλήθεια την έκανε να ξεχωρίσει, όχι γιατί το επιδίωξε, αλλά γιατί δεν μπορούσε αλλιώς.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, διαμόρφωσε μια διαδρομή αφοσιωμένη στην αλήθεια. Χωρίς ρετουσάρισμα, χωρίς επίφαση, χωρίς να υπολογίζει τις προσδοκίες ενός συστήματος που συχνά αντιμετωπίζει τη γυναίκα ως ρόλο και όχι ως παρουσία. Η αλήθεια είναι πως δεν ενδιαφέρθηκε να ερμηνεύει, αλλά να υπάρχει μέσα σε κάθε ιστορία που αγγίζει. Από τη Marianne του Sense and Sensibility έως τη Mare του Mare of Easttown, έδειξε ότι η τέχνη δεν είναι καθρέφτης τελειότητας, αλλά πεδίο σύγκρουσης με όσα φοβόμαστε να παραδεχθούμε. Οι ηρωίδες της κουβαλούν ρωγμές, κουράγιο και σιωπή, γιατί εκεί βρίσκεται η ουσία της ανθρώπινης δύναμης. «Η υποκριτική είναι το να είσαι αληθινός, το να είσαι ειλικρινής», θα έλεγε σε κάποια συνέντευξή της.
Σε μια βιομηχανία που ορκίζεται στη νεότητα, εκείνη δήλωσε δημόσια την απιστία της στη φαντασίωση της αιώνιας φρεσκάδας. «Οι γυναίκες είναι τόσο προγραμματισμένες στα 40 τους να σκέφτονται: “πλησιάζω στο τέλος”. Αλλά μεγαλώνοντας γινόμαστε πιο ζουμερές, πιο σέξι, πιο αληθινές», είπε σε μια συνέντευξη που ουσιασττικά δεν μίλησε για αποδοχή αλλά για κατοχή. Για την κατοχή του σώματος, της ζωής, της εμπειρίας.
Όταν τα μέσα την εξύμνησαν για την εμφάνισή της χωρίς μακιγιάζ στο Mare of Easttown, εκείνη απάντησε απλά: «Γιατί αυτό να θεωρείται γενναίο;». Μια ερώτηση που αρκούσε για να αποδομήσει δεκαετίες στερεοτύπων και να αναδείξει το αυτονόητο: η αυθεντικότητα δεν είναι πράξη θάρρους, είναι πράξη ύπαρξης.
Η 50χρονη σήμερα ηθοποιός, που έκανε πολλές γυναίκες να ταυτιστούν μαζί της, είναι εκείνη που ανάγκασε το Χόλιγουντ να παραδεχθεί πως η πραγματικότητα είναι πιο γοητευτική από την τελειότητα είπε κάποτε: «Θέλω να πω σε κάθε γυναίκα που προσπαθεί να μιμηθεί το look του Χόλιγουντ: είναι μύθος. Οι γυναίκες στο κόκκινο χαλί έχουν καθίσει για ώρες σε μακιγιάζ και περιποιήσεις. Το μυστικό είναι να αποδέχεσαι ποια είσαι και να μη σε πνίγει η αυτοκριτική».
Στην πραγματικότητα, η Winslet δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να φτιάξει μια εικόνα
Ενδιαφέρθηκε να σπάσει όλες τις εικόνες που επέβαλε η εποχή της. Από τα πρώτα χρόνια, όταν το GQ ρετούσαρε τις φωτογραφίες της, εκείνη βγήκε και το κατήγγειλε ανοιχτά: «Δεν μοιάζω έτσι και, το κυριότερο, δεν θέλω να μοιάζω έτσι». Ήταν από τις πρώτες που έθεσαν όρια στη φωτογραφική εξιδανίκευση και απαγόρευσαν τη χρήση Photoshop στα συμβόλαιά τους.
Κι όμως, όσο δυνατή κι αν μοιάζει, δεν έχασε ποτέ το χιούμορ της. Όταν τη ρώτησαν πώς αισθάνεται στα 50, απάντησε: «Η ζωή είναι πολύ σύντομη. Δεν θέλω να κοιτάξω πίσω και να σκεφτώ “γιατί ανησυχούσα για εκείνο το πράγμα;”». Είναι η πιο γήινη φιλοσοφία που μπορεί να υιοθετήσει μια γυναίκα: να σταματήσει να ανησυχεί για την τελειότητα και να αρχίσει να ζει.
«Πρέπει να είσαι η πρωταγωνίστρια στη δική σου ζωή, για όνομα του Θεού!» είχε πει κάποτε και δεν ήταν μεταφορά. Ήταν στάση ζωής. Από τα πλατό μέχρι την καθημερινότητα, η Winslet υπήρξε πάντα η γυναίκα που έπαιρνε την ιστορία στα χέρια της. Δεν έμεινε ποτέ στην όχθη να περιμένει να τη σώσουν. Είτε στη σκηνή είτε στην πραγματικότητα, εκείνη ήταν αυτή που κολυμπούσε ενάντια στο ρεύμα.
Αυτό που τη διαφοροποιεί δεν είναι η φήμη της, αλλά η συνέπειά της. Σε κάθε ρόλο της υπάρχει ένα κοινό νήμα, μια άρνηση να περιοριστεί. Από την Rose που σπάει τα κάγκελα του πρώτου πλοίου ως την Hanna του The Reader που αναμετριέται με την ενοχή, η Winslet δείχνει πως η ελευθερία έχει κόστος, αλλά το τίμημα της υποταγής είναι πάντα βαρύτερο.
Η ίδια παραδέχεται πως δεν υπήρξε ποτέ το «παιδί των σαλονιών». Δεν προήλθε από προνομιακό περιβάλλον ούτε από σχολές που υπόσχονταν δόξα, κι όμως κατάφερε να σταθεί απέναντι σε ένα ολόκληρο σύστημα που ευνοούσε τη βιτρίνα αντί της ουσίας. «Δεν είμαι το παιδί της σωστής ανατροφής, ούτε της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης. Αυτό δεν έπρεπε να συμβεί σε κάποιον σαν εμένα», έχει πει. Και πράγματι, από αυτόν τον απρόβλεπτο συνδυασμό ταπεινότητας και αποφασιστικότητας γεννήθηκε μια γυναίκα που ενσάρκωσε τη μετάβαση από το όνειρο στη συνείδηση, μια γενιά που κουράστηκε να προσποιείται και διψούσε για αλήθεια.
Η Winslet ανήκει σαφέστατα σε εκείνη τη σπάνια κατηγορία ηθοποιών που δεν φοβούνται να μεγαλώσουν μπροστά στην κάμερα
Απολαμβάνει το πρόσωπό της που αλλάζει και το βλέπει ως μαρτυρία ζωής. Δεν την απασχολεί η τελειότητα, αλλά η αλήθεια. «Αποδέχομαι το σώμα μου και κάνω το καλύτερο με ό,τι μου δόθηκε», έχει πει, με τη σιγουριά μιας γυναίκας που δεν προσποιήθηκε ποτέ ότι είναι κάτι λιγότερο ή περισσότερο απ’ αυτό που είναι.
Η μητρότητα την έκανε πιο μαχητική
«Το να έχεις παιδιά βάζει όλο τον κόσμο σε προοπτική. Όλα τα άλλα εξαφανίζονται». Στον δικό της μικρόκοσμο, η αποδοχή ξεκινά από το σπίτι. «Ως παιδί, δεν άκουσα ποτέ γυναίκα να λέει “Αγαπώ το σώμα μου”. Γι’ αυτό το λέω στην κόρη μου, γιατί η θετική στάση απέναντι στο σώμα πρέπει να ξεκινά από νωρίς».
Αν κάτι ξεχωρίζει επίσης τη Winslet, είναι η ικανότητά της να κάνει το αυτονόητο να μοιάζει ριζοσπαστικό. Όταν δηλώνει πως «η ζωή δεν είναι πρόβα τζενεράλε», δεν το λέει ως κλισέ αλλά ως γυναίκα που ξέρει πως κάθε μέρα είναι μια σκηνή που πρέπει να τη ζήσεις χωρίς να την προβάρεις. Αυτή είναι η ουσία της. Δεν προσποιείται, δεν διδάσκει, δεν κουνάει το δάχτυλο.
«Η ευτυχία είναι το αληθινό όπλο ομορφιάς», είχε πει κάποτε. Και αν κάτι της ανήκει πια ολοκληρωτικά, είναι αυτό. Μια ευτυχία ήσυχη, αληθινή, χωρίς προσποίηση. Ένας καθρέφτης όπου οι γυναίκες δεν βλέπουν το πώς πρέπει να είναι, αλλά το πώς ήδη είναι.
Η Kate Winslet με δικά της λόγια
«Αποδέχομαι το σώμα μου και κάνω το καλύτερο με ό,τι μου δόθηκε»
«Το να αγαπάς κάποιον σημαίνει να τον αφήνεις ελεύθερο, να τον αφήνεις να φύγει»
«Έχεις μόνο μία ζωή. Δεν θα μάθεις ποτέ αν δεν δοκιμάσεις. Και δεν θα πας πουθενά αν δεν το ζητήσεις»
«Αν δεν προσπαθήσεις σε τίποτα, δεν μπορείς να αποτύχεις»
«Πρέπει να είσαι η πρωταγωνίστρια στη δική σου ζωή, για όνομα του Θεού!»
«Οι γονείς μου ήταν φίλοι με τη ζωή. Δεν υπήρχε άγχος μεγαλώνοντας, μου έμαθαν απλώς να είμαι ο εαυτός μου»
«Η ζωή είναι σύντομη και είναι εδώ για να τη ζήσεις»
«Η υποκριτική είναι το να είσαι αληθινός, το να είσαι ειλικρινής»
«Δεν έχω τύψεις. Αν μετανιώνεις, κάνεις βήματα πίσω. Εγώ πιστεύω στο να προχωράς μπροστά»
«Η φροντίδα του εαυτού μου είναι ο τρόπος για να ξεπερνάω τις δυσκολίες. Τα παιδιά μου με χρειάζονται στην πιο υγιή εκδοχή μου»
«Αν το να είσαι τρελός σημαίνει να ζεις σαν να έχει σημασία η ζωή, τότε δεν με πειράζει να είμαι τρελή»
«Ως παιδί, δεν άκουσα ποτέ γυναίκα να λέει “Αγαπώ το σώμα μου”. Ούτε η μητέρα μου, ούτε η αδελφή μου, ούτε οι φίλες μου. Γι’ αυτό το λέω στη Μία, η θετική στάση απέναντι στο σώμα πρέπει να ξεκινά από νωρίς»
«Το να έχεις παιδιά βάζει όλο τον κόσμο σε προοπτική. Όλα τα άλλα εξαφανίζονται»
«Δεν πιστεύω στο να συγκρατείσαι. Η ζωή δεν είναι πρόβα τζενεράλε»
«Αποδέχομαι το σώμα μου και κάνω το καλύτερο με ό,τι έχω. Τα παιδιά χρειάζονται παραδείγματα, γι’ αυτό μιλάω πάντα θετικά για το σώμα μου μπροστά στην κόρη μου»
«Ξέρω γιατί φοβάμαι την κρίση των άλλων: γιατί ξέρω ότι κρίνουν»
«Η πλαστική χειρουργική και τα εμφυτεύματα είναι εντάξει αν κάνουν κάποιον να νιώθει καλύτερα. Αλλά μετατρέπουν, ειδικά τους ηθοποιούς, σε φιγούρες ενός φανταστικού κόσμου. Η υποκριτική είναι για το αληθινό και το ειλικρινές»
«Δεν πρόκειται να λυγίσω ποτέ. Μπορούν να πουν ό,τι θέλουν, δεν θα σταματήσω. Έχω πολλά να κάνω, πολλούς λόγους να είμαι ευτυχισμένη»
«Οι αντιδράσεις του κοινού μετρούν περισσότερο. Αν πιστεύουν στην ιστορία αγάπης, είναι γιατί πίστεψαν σε εμάς. Αυτό είναι το πιο όμορφο βραβείο»
«Οι καμπύλες είναι φυσικές, θηλυκές και αληθινές. Ελπίζω οι γυναίκες να πιστεύουν στον εαυτό τους όπως είναι, χωρίς την ασφυκτική πίεση να γίνουν αφύσικα αδύνατες»
«Δεν είμαι τεχνολογικά καταρτισμένη. Δεν ξέρω καν να στέλνω e-mail»
«Δεν μπορείς να είσαι συγγραφέας χωρίς μια δόση τρέλας»
«Αν δεν συνεχίζεις να μαθαίνεις και να εξελίσσεσαι ως ηθοποιός, δεν έχεις ούτε σπονδυλική στήλη ούτε καριέρα»
«Πιστεύω στον γάμο. Η δέσμευση σε ένα άλλο άτομο είναι ένδοξη»
«Μια καλή κρέμα ματιών είναι απαραίτητη όταν ταξιδεύεις, είσαι απασχολημένη και αγχωμένη, τότε εμφανίζονται οι μαύροι κύκλοι»
«Υπάρχει κάτι ενδυναμωτικό στο να λες: “Μπορώ να τα κάνω όλα!”. Αυτό είναι το υπέροχο με τις μητέρες: μπορούν, γιατί πρέπει»
«Παλεύω για ό,τι πιστεύω. Η ζωή είναι σύντομη, δεν μπορείς να την επαναλάβεις. Πρέπει να αρπάζεις τις ευκαιρίες»
«Μοιάζω με τους ανθρώπους στον δρόμο. Δεν έχω τέλειο στήθος, ούτε μηδέν κυτταρίτιδα, και έχω καμπύλες. Αν αυτό ενδυναμώνει τις γυναίκες, τότε είναι υπέροχο»
«Κάθε γυναίκα έχει ζητήματα με τη μητέρα της, με όσα έκανε ή δεν έκανε. Το θέμα είναι πώς επεξεργάζεσαι αυτά τα μαθήματα»
«Δυσκολεύομαι να φορέσω κομψά παπούτσια. Νιώθω πιο άνετα με μπότες ή loafers»
«Αυτό που νιώθεις ως έφηβος δεν φεύγει ποτέ. Αν σε κορόιδευαν για κάτι, θα είσαι πάντα ανασφαλής για εκείνο το σημείο. Δεν με είδα ποτέ ως καλλονή»
«Μου πάνε καλύτερα τα απλά μαύρα ρούχα»
«Όλοι μπορούν να αντέξουν 20 λεπτά, ειδικά αν υπάρχει ένα ποτήρι Chardonnay μετά»
«Είμαι φυσιολογικός άνθρωπος. Δεν θέλω να αλλάξω το σώμα μου επειδή έκανα δύο παιδιά. Αυτό είναι καλό, έτσι δεν είναι;»
«Δεν είμαι ο τύπος που θα πει “Ωραία κορυφή βουνού”. Είμαι ο τύπος που θα πει “Πάμε να την ανέβουμε!”»
«Απολαμβάνω το πρόσωπό μου που αλλάζει και συνειδητοποιώ ότι όσο μεγαλώνω, η μηχανή δεν λειτουργεί όπως παλιά»
«Δεν είμαι ξένη στα περίεργα detox juices, αλλά δεν έχουν ωραία γεύση και είναι βαρετά. Δεν είναι τρόπος ζωής αυτός»
«Αποδέχομαι το σώμα μου και κάνω το καλύτερο με ό,τι μου δόθηκε»
«Συνέχισα, ξεπέρασα τους φόβους και τις ανασφάλειές μου»
Bloggers
