Η Bridget Jones έγινε άγαλμα και η Renée Zellweger likes this: «Είναι πιο γλυκιά από μένα»

Η Renée Zellweger στάθηκε μπροστά στο άγαλμα της Bridget Jones στη Leicester Square και χαμογέλασε σαν να συναντά την παλιά φίλη που της πήρε τη δόξα χωρίς να το προσπαθήσει. «Είναι πιο γλυκιά από μένα» είπε και το χαρακτήρισε «αξιαγάπητο», αποδεικνύοντας πως ο αυτοσαρκασμός της παραμένει ο ίδιος. Η Βρετανή συγγραφέας Helen Fielding, από την άλλη, παρακολουθούσε τη σκηνή και άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο συνέχειας με το πιο διάσημο «ποτέ μη λες ποτέ» της λογοτεχνικής ποπ κουλτούρας.

Η Bridget Jones γεννήθηκε το 1996 και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2001, για να γίνει ο καθρέφτης μιας γενιάς που έμαθε να γελάει με τα λάθη της ώστε να μην καταρρεύσει από αυτά. Η Zellweger το εξήγησε ξεκάθαρα μιλώντας στο BBC News. «Η Bridget είναι ανθρώπινη στην ευαλωτότητά της και γενναιόδωρη στην αλήθεια της». Είναι η γκάφα στη δουλειά, το λάθος μήνυμα στις τρεις το πρωί, το εσώρουχο που δεν χαρίζει τίποτα, η συλλογική αμήχανη στιγμή που δεν κρύβεται πίσω από φίλτρα και επιμελημένα stories. Είναι εκείνη που ενσαρκώνει όσα όλοι προσπαθούμε να κρύψουμε και γι’ αυτό μας κάνει να νιώθουμε πως επιτρέπεται να είμαστε αυθεντικοί. Ατελείς. Ζωντανοί.

Το πιο αναπάντεχο, όμως, είναι πως η Bridget γοητεύει ξανά τις νεότερες γενιές

Παιδιά που δεν πρόλαβαν τα 90s ή τις πρώτες ρομαντικές κομεντί ανακαλύπτουν μια ηρωίδα ωμή, αστεία και σχεδόν ψυχαναλυτική. Μια γυναίκα που πέφτει, χάνει, παραπατάει αλλά συνεχίζει επειδή η ζωή δεν έχει κουμπί παύσης. Αυτό την κάνει απρόσμενα σύγχρονη καθώς αντιπροσωπεύει την επιμονή που σε βάζει να βγεις από το σπίτι ακόμα κι όταν όλα σου πάνε κόντρα. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο προοδευτικό από αυτό.

Η φετινή τέταρτη ταινία της σειράς δίχασε τους κριτικούς αλλά διέλυσε το box office. Παρουσίασε μια Bridget που μεγαλώνει μόνη ένα παιδί και προσπαθεί να επιπλεύσει μέσα στο πιο χαοτικό τοπίο της εποχής: το σύγχρονο dating. Το κοινό αναγνώρισε μια γυναίκα που δεν έχει απαντήσεις, δεν έχει σωθεί, δεν έχει γίνει τέλεια. Το κοινό δεν ήθελε μια θριαμβευτική εκδοχή της, αλλά μια γυναίκα που τρώει παγωτό από το κουτί και μετά σηκώνεται. Οι πιο αληθινές ιστορίες μοιάζουν με πρόχειρες σημειώσεις ημερολογίου, όχι με επικά φινάλε.

Στα αποκαλυπτήρια εμφανίστηκαν δύο superfans, η Faye και ο Wayne, δηλώνοντας σίγουροι πως θα υπάρξει συνέχεια

Η Faye σημείωσε πόσα θέματα έμειναν ανοιχτά. Ο Wayne πήγε ακόμη πιο μακριά. Θέλει τη Bridget «μέχρι το γηροκομείο». Και μέσα στη φράση του κρύβεται η αλήθεια για το γιατί η Bridget επιμένει να μένει παρούσα: δεν είναι ηρωίδα για τα 30 ή τα 40 μας. Είναι κύκλος ζωής. Μεγαλώνει μαζί μας. Γερνάει μαζί μας. Αυτό είναι το πιο αντισυμβατικό πράγμα που μπορεί να προσφέρει μια ρομαντική κομεντί.

Η Helen Fielding τόνισε πως το πρώτο βιβλίο δεν θα μπορούσε να γραφτεί σήμερα επειδή οι κανόνες στους εργασιακούς χώρους έχουν αλλάξει. Οι άντρες του γραφείου θα είχαν απολυθεί μέσα σε μια εβδομάδα. Ο κόσμος μετακινήθηκε, ο κώδικας άλλαξε, αλλά ο πυρήνας έμεινε ίδιος. Ο άνθρωπος αναζητά επικύρωση, αγάπη και το δικαίωμα να κάνει λάθος. Κι όσο αυτά υπάρχουν, η Bridget δεν θα τελειώσει ποτέ πραγματικά.

Το άγαλμα είναι το πρώτο που τιμά ρομαντική κομεντί στη Leicester Square, ανάμεσα σε υπερήρωες, κλασικούς χαρακτήρες και σύμβολα της κινηματογραφικής παιδικότητας

Εκεί, ανάμεσα σε Batman και Mary Poppins, στέκεται μια γυναίκα που κάποτε έγραφε ημερολόγιο και προσπαθούσε να καταλάβει γιατί δεν της κάθονται τα πράγματα. Μια ηρωίδα χωρίς υπερδυνάμεις που έμεινε στη μνήμη περισσότερο από όλους τους ψηφιακά «τέλειους» σωτήρες.

Ίσως αυτό να είναι το μήνυμα. Η κουλτούρα δεν χαράζεται από τους αψεγάδιαστους χαρακτήρες αλλά από εκείνους που μας επιτρέπουν να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας χωρίς ντροπή. Η Bridget παραμένει η φίλη που δεν θα γίνει ποτέ άγαλμα μέσα στη ζωή σου, αλλά έγινε άγαλμα στη Leicester Square για όλους τους σωστούς λόγους. Στο τέλος της ημέρας δεν μένει το άψογο. Μένει το ανθρώπινο. Και αυτό η Bridget το είχε πάντα σε αφθονία.