Από πότε έγινε «θυσία» ο σεβασμός στις απόψεις των άλλων;

Αγαπητέ Δημήτρη Παπανώτα,
Αμφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν θα ήταν politically correct να απαντήσω μέσα από τον δικό μου χώρο στο internet σε κάτι που είπες σήμερα στο Happy Day. Μετά σκέφτηκα ότι όπως εσύ έχεις το δικαίωμα να κρίνεις δημοσίως τις απόψεις και τις πεποιθήσεις των άλλων όταν αυτοί δεν είναι παρόντες, άλλο τόσο έχουν το δικαίωμα και οι κρινόμενοι να απαντήσουν και να σχολιάσουν. Όμως αυτό που έπαιξε μεγαλύτερο ρόλο στο να γράψω όλα όσα σκέφτομαι από το πρωί βλέποντας τη συνέντευξη και τα σχόλια που ακολούθησαν, είναι το γεγονός ότι πλέον θεωρώ ότι δεν μπορούμε να τα αφήνουμε όλα να περνάνε αδιάφορα, σα να είναι μικρής σημασίας. Πιστεύω ότι όσοι άνθρωποι έχουμε από μικρή έως μεγάλη επιρροή σε άλλους ανθρώπους που μας παρακολουθούν, οφείλουμε να παίρνουμε θέση όταν νιώθουμε ότι θίγονται ή προσβάλλονται ιδέες και πεποιθήσεις.

Αναγνωρίζω την πολυετή σου τηλεοπτική εμπειρία, καθώς και το γεγονός ότι έχεις την ικανότητα να σχολιάζεις τεκμηριωμένα και με επιχειρήματα τόσο τα θέματα lifestyle - gossip όσο τα πολιτικά. Αυτό είναι από μόνο του φοβερό ατού για έναν δημοσιογράφο που καλείται καθημερινά να τοποθετηθεί για πολλά και διαφορετικά θέματα της επικαιρότητας. That’s the good part!

Θα σε παρακαλούσα όμως -στο ζητώ σαν χάρη- να σέβεσαι τις προσωπικές αποφάσεις των ανθρώπων για τις επιλογές τους, όποιες κι αν είναι αυτές. Ειδικά όταν τοποθετείσαι δημοσίως μέσα από μια αγαπητή εκπομπή με μεγάλη τηλεθέαση.

Δε θα μιλήσω για τους άλλους αλλά για τον εαυτό μου. Εγώ δεν έκρινα ποτέ τη δική σου απόφαση να τρως κρέας. Δεν το κάνω ποτέ και με κανέναν. Σέβομαι τις προσωπικές επιλογές όλων των ανθρώπων. Όχι μόνο σε θέματα διατροφής, αλλά σε οτιδήποτε αφορά την ανθρώπινη ύπαρξη. Δεν προσπάθησα ποτέ να επηρεάσω ούτε τα ίδια μου τα παιδιά αφού έχω επιλέξει συνειδητά να τις αφήσω ελεύθερες να αποφασίσουν για τη ζωή τους και για τον δρόμο που θα ακολουθήσουν. Εμένα αυτό το κλικ έγινε σε μικρή ηλικία όταν συνειδητοποίησα πώς φτάνει το κρέας στα πιάτα μας. Ναι, συνέβη. Γιατί σου φαίνεται αστείο;

Όμως, είναι αδύνατο να πιστέψω ότι εξισώνεις δημοσίως τη «θυσία» του σπανακιού ή του μαρουλιού, με τη θυσία (χωρίς εισαγωγικά) ενός ζώου προς βρώση. Είναι τουλάχιστον προσβλητικό, όχι μόνο για κάποιον που αποφάσισε να γίνει Vegan ή Vegetarian αλλά για τον οποιοδήποτε νοήμονα άνθρωπο στη γη. Ακόμη και γι’ αυτούς που τρώνε κρέας.

Δε θα επεκταθώ στο θέμα. Είναι λεπτές οι ισορροπίες και δεν έχω τη διάθεση να δημιουργήσω αντιπαραθέσεις με κανέναν. Έδωσα πολύ φιλικά αυτή τη συνέντευξη στην επιστήθια φίλη μου Όλγα για την εκπομπή της επί σειρά ετών καλής μου φίλης Σταματίνας και μόνο αυτό μετράει για εμένα.

Σέβομαι όλους τους συνανθρώπους μου. Όμως πρέπει κι εσύ να μάθεις να σέβεσαι τους «άλλους» ακόμη κι αν διαφωνείς κάθετα με τις δικές τους επιλογές. Πιστεύω ακράδαντα, ότι οι νέοι άνθρωποι, τα παιδιά που τώρα αποκτούν γνώση, σε μια περίοδο της ζωής που είναι πολύ κρίσιμη για την επιβίωση της γης, είναι πολύ πιο σοφά από εμάς που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα. Και είμαι σίγουρη ότι θα κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να ζούμε όλοι αρμονικά σε αυτόν τον υπέροχο πλανήτη που μας χάρισε ο Θεός.



Είδες τελικά που δεν είμαι τόσο βαρετή όσο νομίζεις;



Καλή συνέχεια!



ΥΓ: Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια σε σχέση με την εμφάνισή μου! Όλες οι γυναίκες έχουν ανάγκη να ακούν έναν καλό λόγο! Σου πάει να είσαι γλυκός. Κράτα το!











Περιμένω τα μηνύματά σου στο Instagram!