Ο εαυτός σου είναι πολύ ακριβός αλλά δεν είναι προς πώληση

Και μπορεί να σου φαίνεται τετριμμένο και μπαγιάτικο, αλλά ναι, οι καριέρες -και οι δυνατοί χαρακτήρες που εμπνέουν σεβασμό- φτιάχνονται από ΟΧΙ, ξεκάθαρα και αδιαμφισβήτητα ΟΧΙ, πότε ειπωμένα με ευγένεια και πότε με ύφος «δε σε βλέπω» (όταν ο παραλήπτης είναι μ@λ@κ@ς και σε εμπαίζει, σε υποτιμά ή σε προσβάλλουν τα κίνητρά του).

Και δεν είναι θέμα εγωισμού. Είναι θέμα αυτογνωσίας και αυτοσεβασμού. Γιατί όπως πολλές φορές σου έχω γράψει, αν δε σεβαστείς εσύ τον εαυτό σου, δε θα τον σεβαστεί κανείς. Και στο τέλος θα φταις αποκλειστικά εσύ που όλοι θα σε θεωρούν δεδομένο άρα όχι αξιοπαλέψιμο...

Το δεύτερο επίθετο προφανώς και δεν υπάρχει στη νεοελληνική γλώσσα. Μόλις το επινόησα και προκύπτει από δυο συνθετικά. Άξιος πάλης. Είναι σημαντικό κάποιος να προσπαθήσει σκληρά να σε κατακτήσει, ερωτικά ή επαγγελματικά, ακόμη κι αν δεν τα καταφέρει. Όποια κι αν είναι η κατάληξη, ποτέ δεν ξεχνάς έναν άνθρωπο που σε έβαλε στη μάχη για να τον έχεις on board. Ποτέ δεν ξεχνάς κάποιον που κατάφερε να έχει λογικές αντιστάσεις. Κάποιον που επιχειρηματολόγησε και διεκδίκησε όσα πιστεύει ότι του αξίζουν.

Κάποιοι λένε «μάθε να πουλάς τον εαυτό σου ακριβά», αλλά άλλοι θίγονται και αντικρούουν την έκφραση λέγοντας «ο εαυτός σου δεν είναι για πούλημα». Προφανώς οι πρώτοι δεν το λένε κυριολεκτικά. Κανείς δεν είναι προϊόν εκτεθειμένο σε ράφι σούπερ μάρκετ έχοντας πάνω του barcode. Είσαι όμως σε ένα market φίλε μου. Κι αυτό ισχύει μόνο στη δουλειά και επουδενί στις ανθρώπινες σχέσεις εκτός δουλειάς. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθείς τόσο πιο μπροστά θα πας! Οι δεύτεροι είναι πιο συναισθηματικοί. Δικοί μου άνθρωποι! Εγώ λοιπόν που σας τα γράφω αυτά, πάντα μασάω. Λέω «θα ξεκινήσω αυστηρά βάζοντας όρια σε συνεργασίες» και πώς γίνεται πάντα και την πατάω, δεν ξέρω να το εξηγήσω. Όμως τις μεγαλύτερες αλήθειες θα τις ακούσεις από παθόντες. Επομένως είτε έτσι, είτε αλλιώς, δικαιούμαι δια να ομιλώ.

Όλα και όλοι θέλουν όρια. Από τον εργοδότη σου, μέχρι τα παιδιά σου. Και θα έρθεις και θα μου πεις: «Και στο συναίσθημα τι κάνω; Μπορώ να το οριοθετήσω;». Εμ, στα λόγια μου έρχεσαι... Αν δε μπορείς να το οριοθετήσεις, ανθρώπινο είναι, τουλάχιστον κρύψε το στις περιπτώσεις που δεν είναι αμοιβαίο. Τα έχουμε πει αυτά. Όταν δε μας εκτιμούν μαζεύουμε την αξιοπρέπεια μας και την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια ακόμη κι αν αυτό πονάει. Λυπάμαι αν γίνομαι σκληρή ή κυνική, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Στις δουλειές δεν είναι κακό να γίνεσαι σκληρός διαπραγματευτής. Οι διαπραγματεύσεις για να διεκδικήσεις το καλύτερο που μπορείς είναι απαραίτητος όρος στο «παιχνίδι». Άσε που αν δεν τις κάνεις, θεωρείσαι αδύναμος παίχτης. Χάνεις από τα αποδυτήρια.

Στη ζωή, δώσε όσο αντέχεις αλλά φρόντισε να παίρνεις και πίσω. Το συναίσθημα δεν πρέπει να είναι μονόπλευρο.

«Πούλα» ακριβά τον εαυτό σου, αλλά μη ξεπουλιέσαι. Οι αξίες και τα ιδανικά, δεν είναι προς πώληση. Είναι δικά σου και πρέπει να μείνουν δικά σου για πάντα.

Και εν πάσει περιπτώσει, φροντίσου και αγαπήσου. Γιατί δεν έχεις τίποτα πιο πολύτιμο από τον εαυτό σου.

Περιμένω τα μηνύματά σου στο Instagram!

Καλή σου μέρα!