Αυτή η φοβία από πού ήρθε;

Υπάρχουν πολλές θεωρίες για τις αιτίες των φοβιών. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι φοβίες μπορούν να «τρέχουν» στις οικογένειες, και ότι τόσο γενετικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη μιας φοβίας. Μερικοί άνθρωποι αναπτύσσουν μια φοβία μετά από έκθεση σε ένα τραυματικό ή τρομακτικό γεγονός. Πχ. μπορεί να αναπτύξει κανείς έναν φόβο του νερού μετά από ένα παραλίγο πνιγμό.

Επίσης, μπορεί να αναπτυχθεί μια φοβία μετά από εκφοβιστική πληροφόρηση για κάτι, ή μετά από ρητή οδηγία αποφυγής ενός αντικείμενου ή μια κατάστασης (ειδικά όταν είναι κανείς μικρός). Αυτό γίνεται συχνά ακούσια, αλλά όχι πάντα. Για παράδειγμα, μερικά παιδιά μπορεί να αναπτύξουν μια ειδική φοβία για ένα ζώο κατόπιν επανειλημμένης προειδοποίησης από έναν έμπιστο ενήλικο ότι το ζώο είναι επικίνδυνο και ότι μπορεί να τα δαγκώσει.

Τέλος, ένα άτομο μπορεί να αναπτύξει μια φοβία με την παρατήρηση της αγχώδους απάντησης άλλων ανθρώπων στα αντικείμενα ή τις καταστάσεις. Για παράδειγμα, ένα παιδί μπορεί να αναπτύξει μια φοβία για τις αράχνες έχοντας δει ένα μεγαλύτερο αδελφάκι να φεύγει τρέχοντας και κλαίγοντας μετά από την επαφή με μια αράχνη.

Αυτές οι φοβίες της «παιδικής ηλικίας» συνεχίζονται μερικές φορές και στην ενηλικίωση. Πολλοί άνθρωποι διαπιστώνουν όμως, ότι δεν υπάρχει καμία ιδιαίτερη αιτία στην ανάπτυξη της φοβίας τους. Ανεξάρτητα λοιπόν, από την αιτιολογία της φοβίας το σημαντικό είναι να μάθει κάνεις να την διαχειρίζεται.