Πόσοι άνδρες χρειάζονται για να αλλάξουν ένα ρολό υγείας;

The Queen

Ουδείς γνωρίζει την απάντηση διότι κανένας άνδρας δεν προσπάθησε ποτέ να φέρει εις πέρας το δύσκολο αυτό εγχείρημα. Το επιχείρημά σου πως το ρολό υγείας χαίρει μεγαλύτερης προσβασιμότητας όταν βρίσκεται τοποθετημένο πάνω στο πλυντήριο, στο νιπτήρα, κρεμασμένο στο λαιμό σου με κορδονάκι ή σε οποιαδήποτε άλλη θέση, τέλος πάντων, πέραν της ενδεδειγμένης του προσκρούει στην πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι πως όταν το βρίσκεις στη θέση του (πάντα δηλαδή) δεν είναι πως κάνεις τον κόπο να το αφαιρέσεις και να το τοποθετήσεις εκεί που διατείνεσαι μεγαλόφωνα πως είναι βολικότερο αλλά το χρησιμοποιείς χωρίς να αγκομαχάς από τον τάχα μου δήθεν έξτρα κόπο.
Μόλις τελειώσει, όμως, περιμένεις να βγάλει ποδαράκια και να περπατήσει για να φτάσει ως τη θέση του και χεράκια να σκαρφαλώσει μόνο του εκεί. Τα δικά σου χεράκια έχουν ένα σπάνιο είδος αναπηρίας που τους απαγορεύει, κατά πώς φαίνεται, να το βάλουν εκεί που πρέπει. Και, σαν να μην έφτανε που αδυνατείς να κάνεις αυτή την τόσο δύσκολη δουλειά μουρμουρίζεις κιόλας κάθε φορά που δεν είναι τοποθετημένο με τρόπο τέτοιο ώστε να ξετυλίγεται προς τη φορά που θεωρείς σωστή (γύρευε με ποιο κριτήριο). Υποψιάζομαι πως η επιστήμη έχει ασχοληθεί επισταμένως με το να επιλύσει το μυστήριο αυτό αλλά, μέχρι στιγμής, δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου μια κάποια απάντηση στο παμμέγιστο ερώτημα. Μήπως, τυχόν, διαθέτεις εσύ κάποιο διαφωτιστικό επιχείρημα;

Τhe King

Κολλάς στην χωροταξία και δεν ασχολείσαι με την ουσία. Ποια είναι η πρακτική διαφορά τού να γραπώνεις το χαρτί υγείας πάνω από το πλυντήριο (δίπλα από το πιστολάκι ΣΟΥ και το σίδερο για τα μαλλιά ΣΟΥ), αντί να το τραβάς με χάρη από τη θήκη δίπλα στη λεκάνη μας;
Και εδώ που τα λέμε, αφού τόσο πολύ σε ενοχλεί η συγκεκριμένη κάκιστη συνήθειά μου τσαταλιάζοντας τα νεύρα σου, τοποθέτησέ το εσύ στη σωστή θέση του. Όπως κάνεις που κάνεις έτσι κι αλλιώς. Χωρίς γκρίνια. Και όταν τελειώσει, πριν σε πιάσει ταράκουλο με την ανυπαρξία του στο καθημερινό ραντεβού σας, άνοιξε τη συσκευασία με την καπιτονέ δωδεκάδα, πάρε ένα και τοποθέτησέ το όπου επιθυμείς, μονάχη σου. Μπορείς να γραπώσεις και μια εξάδα, αν πάλι θέλεις, για εναλλακτικό κολιέ, αφού θέλεις και εγώ να τα φοράω με κορδονάκι σαν χαϊμαλί. Δεν χρειάζεται να μου τρίβεις στη μούρη την καραμέλα περί αναπηρίας (sic).
Αλήθεια, δεν βαρέθηκες τόσα χρόνια που συγκατοικούμε το ίδιο ακριβές τροπάριο; Λες και δεν έχουμε σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε... Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να είμαι υπεράνω και να καταπίνω τα νεύρα μου κάθε φορά που το πανάκριβο -όλα σε ένα- τηλεχειριστήριο με τα μπλε φωτιζόμενα πλήκτρα, το σπέρνεις από εδώ και από εκεί μέσα στο σπίτι. Για να μην πω για το ασύρματο τηλέφωνο. Που χρειαζόμαστε μια στρατιά από πόιντερ κυνηγόσκυλα για να το εντοπίσουμε, ειδικά πριν τον αγώνα του «τσαμπιολί». Έτσι λοιπόν, την επόμενη φορά που θα θυμηθείς να γκρινιάξεις για ένα ζήτημα που το λέει και το όνομά του, είναι δηλαδή του κώ**υ, σκέψου με τι θράσος θα μου ζητήσεις να βρω υπότιτλους στη σειρά σου, γιατί δεν βγάζεις άκρη με τα .srt αρχεία. Και πριν μου ξαναπείς κουβέντα για το χαρτί υγείας, θυμήσου, μεταξύ πολλών άλλων, πως εγώ είμαι για τα ηλεκτροτεχνικά και τη βάση του φορτιστή του τηλεφώνου μας και εσύ για το χαρτί υγείας και την τοποθέτηση στο αρμόδιο stand του. Δίκαια πράγματα. Όσο για τη φορά του χαρτιού, παρακαλώ να «βλέπει» προς τα έξω .

*Στους φανταστικούς «τσακωμούς» της Μυρόεσσας Μεταξά και του Αλέξανδρου Ρουκουτάκη, οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικούς ανθρώπους και αληθινές καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.