Περνώ και μόνος μου καλά;

Όταν μία γυναίκα ή ένας άνδρας περάσει τα τριάντα αρχίζει έναν αγώνα δρόμου για να βρει έναν σύντροφο να κάνει σταθερή σχέση. Ο φόβος της απόρριψης και της μοναξιάς είναι τόσο μεγάλος που πολλές φορές η επιλογή του συντρόφου γίνεται βεβιασμένα, με λάθος κριτήρια Πολλές φορές επίσης, ακόμα και όταν διαπιστώσουν ότι η επιλογή είναι λανθασμένη παραμένουν στην σχέση γιατί έχουν επενδύσει σ' αυτή, τόσο προσωπικά όσο και κοινωνικά και φοβούνται τις συνέπειες. Έτσι διατηρούν μία τελειωμένη σχέση, φτάνοντας πολλές φορές σε παραμέληση εαυτού και μελαγχολία. Τι συμβαίνει τότε; Το άτομο ζει μία ζωή γεμάτη φόβο, κακή διάθεση, χωρίς αυτοπεποίθηση. Αξίζει κανείς τέτοια μεγάλη θυσία; Και όταν οι άλλοι μας βλέπουνε συνέχεια κακόκεφους και προβληματισμένους τι εικόνα παίρνουν από εμάς; Όταν κάποιος χαμογελάει, ακτινοβολεί αυτοπεποίθηση και ελκύει δίπλα του θετικούς συντρόφους με την καλή του διάθεση. Οπότε τι είναι καλύτερα; Ένας συμβιβασμός γιατί «πέρασαν τα χρόνια» ή μία καλή συναισθηματικά σχέση βασισμένη στον σεβασμό; Εσείς αποφασίζετε.