Κοκορέτσι, φρυγαδέλι και "ορφανή" μακαρονάδα από τον Άρη Βεζενέ στην πλατεία Αγίων Θεοδώρων

Όταν πριν έναν χρόνο μαθεύτηκε πως ο Άρης Βεζενές ενώνει τις δυνάμεις του με τον Λευτέρη Γεωργόπουλο (βλ. The Clumsies Group) και τον Σωκράτη Τούλια για να φτιάξουν μία κλασσική ελληνική ταβέρνα στην πλατεία Αγ. Θεοδώρων, ίσως ούτε οι ίδιοι μπορούσαν να φανταστούν πως το «Καλή όρεξη μανάρι μου», το χαριτωμένο motto που συναντούμε στα πιάτα τους, θα γινόταν το απόλυτο συνώνυμο της ποιοτικής ταβερνοκατάστασης της πόλης. Το Manari συνεχίζει να είναι γεμάτο, μέσα έξω, κάθε ημέρα της εβδομάδας, και αυτό από μόνο του είναι τεράστια επιτυχία.

Ο Ντίνος Φωτεινάκης φτιάχνει το πιο επικό hot dog σε ένα brunch experience με φόντο τη θάλασσα

Εγώ ομολογώ πως το τιμώ συχνά στην προσωπική μου ζωή, γιατί πάντα εδώ τρως καλά και πάντα εδώ περνάς καλά. Είναι το περιβάλλον, η πρώτη ύλη, το φαγητό, η μουσική, ο κόσμος, το σημείο, το σέρβις; Είναι όλα μαζί; Πιστεύω πως ναι, αλλά συγχρόνως πιστεύω πως το μεγαλύτερο ατού του είναι πως απευθύνεται σε όλους μας, χωρίς εξαιρέσεις, γιατί εδώ θα απολαύσεις την αυθεντική εμπειρία της κλασσικής ελληνικής ταβέρνας, στην καλύτερη όμως εκδοχή της, χωρίς τα γνωστά σε όλους μας παρατράγουδα και ασυνέπειες, σε τιμές αντίστοιχες της ποιότητας και, συγχρόνως, θα περάσουν καλά όλοι, αφού εδώ έρχεσαι από κοριτσοπαρέα και οικογένεια μέχρι για ραντεβού ή με τα συμπεθέρια. Κανείς δεν θα φύγει δυσαρεστημένος.

Pino: O βραβευμένος με αστέρι Michelin Luca Piscazzi φέρνει τη Ρώμη στην καρδιά της Γλυφάδας

Με την επαγγελματική μου λοιπόν όμως ιδιότητα το επισκέφθηκα μόλις πριν λίγες ημέρες για πρώτη φορά και βρήκα πως και από την πλευρά του food editor, οι απόψεις και τα συναισθήματά μου μένουν σταθερά απέναντι σε μία από τις καλύτερες ταβέρνες της πόλης.

Και εδώ που τα λέμε, πώς θα μπορούσε μία ταβέρνα με την υπογραφή του Άρη Βεζενέ -που ήταν από τους πρώτους στη χώρα μας που έκανε πράξη το nose-to-tail μαγειρικό concept- να μην είναι κορυφαία; Στην κουζίνα ο Σταύρος Αυγός επιμελείται των πάντων και φροντίζει το επίπεδο της πρώτης ύλης, της φωτιάς, του μαγειρέματος και φυσικά της γεύσης να είναι σταθερά αντίστοιχο με το όνομα που έχει χτίσει το Μανάρι αυτόν τον έναν χρόνο.

Πήγαμε λοιπόν μία Δευτέρα, και μάλιστα νωρίς, και το ζεστό και cozy εστιατόριο ήταν ήδη γεμάτο, από τον πάγκο -αλά chef’s table μπροστά στις ανοικτές φωτιές- μέχρι τη μικρή και τόσο όμορφη και ζεστή σάλα αριστερά, και από τη χαρακτηριστική στοά μέχρι το μεγάλο εξωτερικό χώρο, δεν έπεφτε καρφίτσα. Ξεκινήσαμε φυσικά με την επική τοματοσαλάτα, μία αρωματική τομάτα ροδέλα στα ζουμιά της που πάνω έχει μόνο κρίταμο, χοντρό αλάτι και εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, και άλλωστε τίποτα παραπάνω δεν χρειάζεται να έχει.

Αλλά και με την τυροκαυτερή με φέτα Έξαρχου και κρητική πιπεριά κέρατο, τόσο καυτερή όσο χρειάζεται και τόσο νόστιμη όσο δεν περιγράφεται. Το ζεστό ψητό ψωμί με λαδορίγανη είναι εκ των ουκ άνευ σε κάθε ταβέρνα που σέβεται τον εαυτό της, και εννοείται πως δεν το παραλείψαμε.

Τα κολοκυθάκια και οι μελιτζάνες οι τηγανητές με πρόβειο γιαούρτι είναι το λιγότερο εθιστικές, όπως είναι έτσι λεπτοκομμένες και πεντανόστιμες, χωρίς όμως να μαρτυρούν σε τίποτα το τηγάνι στο οποίο οφείλουν και την τόσο λαχταριστή γεύση τους.

Σειρά είχε το επικό φρυγαδέλι με συκώτι και πιπεριά Φλωρίνης, που κονταροχτυπιέται στα ίσια με το διάσημο λεπτοκομμένο μοσχαρίσιο συκώτι εδώ. Τέλεια ψημένο εξωτερικά, τέλεια ζουμερό εσωτερικά, κάθε μπουκιά είναι και ένας μικρός αναστεναγμός απόλαυσης.

Τόσο η γλώσσα όσο και ο σβέρκος ψημένος στα κάρβουνα και καθισμένος πάνω σε μία θεϊκή καπνιστή μελιτζανοσαλάτα (η οποία θα έπρεπε να σερβίρεται και μόνη της στα ορεκτικά κατά την ταπεινή μου άποψη) είναι πιάτα ιδανικά για τους «μερακλήδες» της γεύσης, όπως άλλωστε και το κεφαλάκι και τα αρνίσια νεφρά.

Αυτό όμως που δεν πρέπει να χάσεις με τίποτα, εάν υπάρχει στον κατάλογο τη συγκεκριμένη ημέρα, είναι το κοκορετσάκι, μικρό και μαγικό, ζουμερό και κολασμένο, δεν αφήνεις ούτε εντεράκι ούτε συκωτάκι ούτε μπουκίτσα να πάει χαμένη.

Προσωπικά είμαι τεράστια fan της "ορφανής" μακαρονάδας βρασμένης στο ζωμό του κρέατος, που έρχεται αρτυμένη με χοντροτριμένο πικάντικο τυρί και δεν ξέρεις εάν πρέπει να ξεκινήσεις με το τέλεια βρασμένο μακαρόνι ή εάν πρέπει να βουτήξεις ότι ψωμί σου έχει μείνει στο ζωμό της. Τα συστήνω και τα δύο ανεπιφύλακτα, και δίαιτα από Δευτέρα!

Πολύ δυνατό και το κεμπάπ, με ένα ωραίο χειροποίητο πιτάκι, γιαούρτι και σουμάκ. Όμορφα ψημένο -άλλωστε εδώ την παίζουν τη φωτιά στα δάχτυλα- χωρίς καθόλου να έχει στεγνώσει στο εσωτερικό και με τα καρυκεύματά του τόσο όσο χρειάζεται να είναι, ώστε να μη χάνεις τη βαθιά κρεατένια νοστιμιά.

Τελευταία στάση στο κρεατοφαγικό μας ταξίδι τα παϊδάκια του ονείρου- αληθινό παϊδάκι από ελληνικό πρόβατο-, ενώ άλλες μέρες μπορείς να βρεις και αρνί, που προσωπικά λατρεύω το πρόβατο και καθόλου δεν με ενοχλεί η βαριά μυρωδιά του. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είχε και καθόλου μυρωδιά. Είχε μόνο τη πεντανόστιμη γεύση του αληθινού ελληνικού κρέατος.

Στα γλυκά το καραμελωμένο τσουρέκι που βγαίνει καυτό από το φούρνο, πασπαλίζεται με τριμμένο φιστίκι Αιγίνης και κουβαλάει πάνω του μία μεγάλη μπάλα από παγωτό γάλα, που λιώνει λόγω της θερμοκρασίας και ποτίζει το τσουρέκι, δεν περιγράφεται με λόγια. Είναι το τέλειο κλείσιμο για ένα πληθωρικό τσιμπούσι ταβέρνας, όπως παλιά!

Info: Πλ. Αγίων Θεοδώρων 3, 2152153804

Για να βλέπεις τα πράγματα τη στιγμή που συμβαίνουν και για backstage υλικό συντονίσου με το @kounelly στο IG.