8 συμπεριφορές που προέρχονται από την παιδική παραμέληση - όχι από την προσωπικότητά σου
Κάποιες συνήθειες δεν είναι χαρακτηριστικά προσωπικότητας, αλλά μπορούν να δείξουν την παραμέληση που είχες δεχτεί ως παιδί.
Η παραμέληση όταν είσαι παιδί σε μαθαίνει δεξιότητες επιβίωσης που μοιάζουν με «ιδιοτροπίες», μέχρι που καταλαμβάνουν την ενήλικη ζωή σου. Αν κάποιες από τις παρακάτω συνήθειες σου φανούν οικείες, θυμήσου πως είναι επίκτητες αντιδράσεις, όχι σταθερά χαρακτηριστικά.
Τα 8 κοινά χαρακτηριστικά που παρουσιάζουν όσοι βίωσαν την εγκατάλειψη στην παιδική τους ηλικία
1. Ζητάς συνεχώς συγγνώμη
Λες «συγγνώμη» ακόμα κι όταν κάποιος πέφτει πάνω σου; Αυτή η αυθόρμητη απάντηση δεν είναι ευγένεια, αλλά ένα παλιό αντανακλαστικό για να διατηρείς την ειρήνη.
Αν μεγάλωσες σε περιβάλλον όπου τα λάθη τιμωρούνταν με κατηγορία, έμαθες να προλαβαίνεις τον θυμό αναλαμβάνοντας εσύ το φταίξιμο. Και ξαφνικά, ζητάς συγγνώμη επειδή καθυστέρησε λίγο το Wi-Fi.
2. Δεν ζητάς βοήθεια
Η παραμέληση συχνά σημαίνει πως οι ανάγκες σου αντιμετωπίζονταν με σιωπή ή εκνευρισμό. Έτσι έμαθες πως το να χρειάζεσαι κάτι σημαίνει ότι ενοχλείς.
Και στην ενήλικη ζωή, λες «είμαι καλά, το έχω», ενώ μέσα σου νιώθεις να πνίγεσαι.
3. Η σύγκρουση σε τρομάζει
Όταν αυξάνεται η ένταση, το σώμα σου δε μπορεί να ανταπεξέλθει και «κλειδώνει» για να μην χειροτερέψει η κατάσταση.
Το να κάθεσαι σε ένα meeting και να κουνάς το κεφάλι ενώ το μυαλό σου έχει αδειάσει, δεν είναι ντροπαλότητα, αλλ αυτοπροστασία που έμαθες από τα 8 σου.
Ο ερευνητής τραύματος Bessel van der Kolk λέει:
Το τραύμα δεν είναι αυτό που συνέβη τότε. Είναι το αποτύπωμα του πόνου, του φόβου και του τρόμου που ζει μέσα στους ανθρώπους σήμερα.
4. Δουλεύεις υπερβολικά για να αποδείξεις την αξία σου
Η παραμέληση σου ψιθυρίζει: «Έχεις αξία μόνο όταν αποδίδεις» και κάπως έτσι χάνεσαι μέσα σε to do lists και projects, πιστεύοντας πως όσο περισσότερα κάνεις, τόσο περισσότερο αξίζεις.
Θέσε όρια τόσο στους άλλους όσο και στον εαυτό σου και μάθε να εκτιμάς ακόμα και τα μικρά που καταφέρνεις - δεν είναι ασήμαντα.
5. Παραμελείς τον εαυτό σου
Ο ψυχολόγος Dr. Jonice Webb γράφει:
Ως ενήλικες, φερόμαστε στον εαυτό μας όπως μας φέρονταν.
Τα παραμελημένα άτομα ξεχνάνε τις δικές τους ανάγκες. Παραλείπεις γεύματα, αγνοείς πόνους, συνεχίζεις παρά μια ασθένεια κι όλα αυτά όχι επειδή είσαι δυνατή, αλλά επειδή κάποτε σε αγνόησαν.
Πιες νερό, ξεκουράσου, ασκήσου, πριν το σώμα σου σε αναγκάσει.
6. Αποσυνδέεσαι συναισθηματικά
Έχεις νιώσει ποτέ μούδιασμα, όταν συμβαίνει κάτι καλό ή κακό; Η αποσύνδεση σε προστάτευε όταν δεν υπήρχε χώρος για τα συναισθήματά σου κι αυτό γίνεται και τώρα που μεγάλωσες.
Ξεκίνα να γράφεις μία λέξη που δηλώνει κάποιο συναίσθημα κάθε μέρα, ώστε σιγά σιγά να ξαναχτίσεις τη σύνδεση εμπειρίας και συναισθήματος.
.jpg?t=y_hbwiF2wMgmVfFdzU7D3A)
7. Διαβάζεις συνέχεια τους άλλους (υπερ-επαγρύπνηση)
Ως παιδί έμαθες να διαβάζεις εκφράσεις, τον τόνο, τις κινήσεις, ψάχνοντας σημάδια κινδύνου. Σαν ενήλικη, αυτή η δεξιότητα γίνεται υπερ-ανάλυση κάθε μηνύματος, κάθε σιωπής, κάθε βλέμματος.
Βοήθησε τον εαυτό σου ρωτώντας: «Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει αυτό;». Θα εκπλαγείς πόσο συχνά η απάντηση είναι αθώα.
8. Υποτιμάς τα επιτεύγματά σου
Όταν πετυχαίνεις κάτι, δεν το χαίρεσαι αρκετά. Λες απλά ένα «δεν ήταν τίποτα», ακυρώνοντας τον κόπο σου.
Την επόμενη φορά που κάποιος σε επαινεί, πάρε μια ανάσα και πες «ευχαριστώ», γιατί πολύ απλά σου αξίζει.
Bloggers
