Γρήγοροι φίλοι: Πώς να δημιουργήσεις γνήσια οικειότητα σε σύντομο χρονικό διάστημα

Η οικειότητα δεν είναι απαραίτητο να είναι προϊόν μακρόχρονης γνωριμίας. Δεν πρόκειται για προτροπή να βιαστείς για χάρη της ταχύτητας. Πρόκειται για τη δυνατότητα να συνδεθείς αληθινά πολύ πιο άμεσα απ’ όσο νομίζεις.

Η ουσιαστική οικειότητα δεν ταυτίζεται με το ξέσπασμα μπροστά σε έναν άγνωστο που δεν θα ξαναδείς, ούτε με τις χημικά υποβοηθούμενες εξομολογήσεις ενός έρωτα ή μιας εφήμερης σχέσης. Δεν είναι συνώνυμη με το σεξ, αφορά περισσότερο την καρδιά και την ψυχή παρά το σώμα και την επιθυμία.

Αυτό που μετράει είναι η ποιότητα της σύνδεσης, όχι η ποσότητα του χρόνου. Η δημιουργία ενός «ασφαλούς χώρου» -όπου η ευαλωτότητα ενθαρρύνεται, η ενσυναίσθηση και η συμπόνια έχουν προτεραιότητα, και η συναίνεση και η εμπιστευτικότητα είναι δεδομένες- επιτρέπει στους ανθρώπους να νιώθουν ότι γίνονται αποδεκτοί χωρίς φόβο κρίσης.

Δεν απαιτείται απαραίτητα κάποιο εργαστήριο για να το καλλιεργήσεις, αν και η δομή που προσφέρουν τέτοιες εμπειρίες βοηθά να το μάθεις. Το ουσιαστικό είναι να δεσμεύεσαι σε βαθύτερες συζητήσεις, να ακούς χωρίς διακοπές και κριτική, να μοιράζεσαι πρώτος ευάλωτες πλευρές σου, να προσφέρεις προσεκτική αντανάκλαση σε όσα ακούς και να τολμάς να θέτεις ερωτήσεις που εμβαθύνουν.

Ο σωστός και ο λάθος τρόπος να προσφέρεις βοήθεια: Πότε η συμβουλή ενδυναμώνει και πότε πληγώνει

Γιατί μια φιλία λήγει σιωπηλά, χωρίς τσακωμό ή ένα «αντίο» και πώς πρέπει να αντιδράσεις;

Οι ερωτήσεις που γεννούν οικειότητα

Οι ψυχολόγοι Arthur και Elaine Aron απέδειξαν ότι η συναισθηματική εγγύτητα μπορεί να δημιουργηθεί γρήγορα. Σε πείραμά τους, ομάδες αγνώστων απάντησαν σε 36 ερωτήσεις μέσα σε 45 λεπτά, οι οποίες γίνονταν σταδιακά πιο προσωπικές.

Ξεκινούσαν απλά: «Για ποιο πράγμα νιώθεις μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη στη ζωή σου;» ή «Αν μπορούσες να αποκτήσεις μια ικανότητα, ποια θα ήταν;».

Συνέχιζαν πιο απαιτητικά: «Ποια είναι η πιο αγαπημένη σου ανάμνηση; Η πιο τρομακτική;» ή «Τι θα ήθελες να ρωτήσεις έναν μάντη;».

Και κατέληγαν σε βαθιά υπαρξιακά ερωτήματα: «Αν ήξερες ότι θα πεθάνεις σε έναν χρόνο, τι θα άλλαζες στη ζωή σου;», «Πότε έκλαψες τελευταία φορά;» ή «Μοιράσου ένα προσωπικό πρόβλημα και ζήτα συμβουλή».

Η διαδικασία ολοκληρωνόταν με τέσσερα λεπτά σιωπηλής βλεμματικής επαφής.

Το αποτέλεσμα; Πολλοί συμμετέχοντες δήλωσαν ότι ένιωσαν πιο κοντά στον άγνωστο που είχαν απέναντί τους απ’ ό,τι στους πιο στενούς τους ανθρώπους -σε μόλις 45 λεπτά.

5 τρόποι με τους οποίους γινόμαστε καθημερινά λιγότερο έξυπνοι

Τι μας κλέβει το shopping: Τι χάνουμε όταν παίρνουμε

Ο ρόλος των ομοϊδεατών

Η ταχύτητα με την οποία αναπτύσσεται η οικειότητα εξαρτάται και από τη διάθεση των συμμετεχόντων. Άνθρωποι που μοιράζονται την ίδια ανάγκη για αυθεντική επικοινωνία είναι πιο έτοιμοι να παρακάμψουν τις επιφανειακές συζητήσεις και να φτάσουν κατευθείαν στο βάθος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ψυχοθεραπευτές· όχι τυχαία, ακόμη και οι πιο απλές συζητήσεις μαζί τους αποκτούν αμέσως ουσία. Αντίστοιχα, όσοι συμμετέχουν σε ομάδες «αυθεντικής σχέσης» μπαίνουν εξαρχής με πρόθεση να μοιραστούν και να ανταποδώσουν ευαλωτότητα.

Η αμοιβαιότητα διασφαλίζεται μέσα από τη δομή τέτοιων ομάδων: μοιράζεσαι κάτι προσωπικό με κάποιον που έχει εκπαιδευτεί να ακούει με «το αυτί της καρδιάς» και στη συνέχεια αλλάζετε ρόλους.

Το μυστικό συστατικό: το ρίσκο

Το καθοριστικό στοιχείο στη γρήγορη δημιουργία οικειότητας είναι το ρίσκο. Η προθυμία να κατεβάσεις τη «γέφυρα» σου δίνει την άδεια και στους άλλους να κάνουν το ίδιο, ώστε να συναντηθείτε στη μέση.

Μέσα από αυτήν την ευαλωτότητα αναγνωρίζεις την κοινή ανθρώπινη φύση—και παύετε να είστε ξένοι.