Mahjong: το παιχνίδι που ακονίζει το μυαλό και μας κρατά κοινωνικούς όσο μεγαλώνουμε

Σε μια εποχή όπου η προσοχή μας διασπάται διαρκώς και η κοινωνική επαφή συρρικνώνεται πίσω από οθόνες, ένα παλιό παιχνίδι επιστρέφει απροσδόκητα στο προσκήνιο. Το mahjong, με ιστορία που ξεκινά από την Κίνα του 19ου αιώνα, κερδίζει ξανά έδαφος όχι ως μόδα, αλλά ως απάντηση σε μια βαθύτερη ανάγκη: να κρατήσουμε το μυαλό ενεργό και τη ζωή κοινωνική όσο περνούν τα χρόνια.

Για δεκαετίες θεωρούνταν χόμπι «άλλης γενιάς». Σήμερα, όμως, παίζεται από ανθρώπους όλων των ηλικιών, σε σπίτια, λέσχες, πολιτιστικά κέντρα και φιλικές συγκεντρώσεις. Όχι τυχαία.

Το mahjong δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι τύχης. Είναι μια σύνθετη άσκηση μνήμης, στρατηγικής και παρατήρησης. Τέσσερις παίκτες, δεκάδες πλακίδια, συνεχείς αποφάσεις. Κάθε γύρος απαιτεί συγκέντρωση, πρόβλεψη κινήσεων και ευελιξία σκέψης. Το αποτέλεσμα είναι ένας «γυμνασμένος» εγκέφαλος που μαθαίνει να λειτουργεί γρήγορα και καθαρά.

Σύγχρονες έρευνες δείχνουν ότι η συστηματική ενασχόληση με το mahjong συνδέεται με καλύτερη μνήμη, προσοχή και ικανότητα επίλυσης καθημερινών προβλημάτων, ειδικά σε μεγαλύτερες ηλικίες. Δεν μιλάμε για θαύματα ή υποσχέσεις αιώνιας νεότητας, αλλά για κάτι πιο ρεαλιστικό και πολύτιμο: σταθερότητα στη σκέψη και πνευματική εγρήγορση.

Σε αντίθεση με μοναχικές ασκήσεις εγκεφάλου, το mahjong παίζεται πρόσωπο με πρόσωπο. Δημιουργεί ρυθμό, κουβέντα, βλέμματα, μικρές συμμαχίες και αστεία. Χτίζει σχέσεις χωρίς την πίεση της επίδοσης. Είναι ένα κοινωνικό τελετουργικό που επαναλαμβάνεται και, μέσα από αυτή την επανάληψη, γεννά αίσθηση ασφάλειας και ανήκειν.

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι αυτή η κοινωνική διάσταση είναι εξίσου σημαντική με τη νοητική άσκηση. Η ανθρώπινη επαφή ενεργοποιεί μηχανισμούς στον εγκέφαλο που συνδέονται με την καλή διάθεση, τη συναισθηματική ισορροπία και την ανθεκτικότητα απέναντι στο άγχος και τη μοναξιά. Το mahjong, χωρίς να το διαφημίζει, τα προσφέρει όλα αυτά.

Υπάρχει και κάτι ακόμη: ο ρυθμός του παιχνιδιού. Το ανακάτεμα των πλακιδίων, ο γνώριμος ήχος τους πάνω στο τραπέζι, η επανάληψη των κινήσεων. Όλα αυτά λειτουργούν σχεδόν διαλογιστικά. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί παίκτες περιγράφουν το mahjong ως έναν τρόπο να «καθαρίζει» το κεφάλι τους, να μένουν παρόντες στη στιγμή, χωρίς ειδοποιήσεις, χωρίς οθόνες, χωρίς βιασύνη.

Σε μια κοινωνία που γερνά και ταυτόχρονα απομονώνεται, τέτοιες δραστηριότητες αποκτούν άλλη βαρύτητα. Δεν πρόκειται απλώς για ψυχαγωγία, αλλά για μικρές πράξεις φροντίδας του εαυτού μας και των σχέσεών μας.

Το mahjong δεν υπόσχεται ότι θα μας κάνει εξυπνότερους από τη μια μέρα στην άλλη. Υπόσχεται κάτι πιο ουσιαστικό: ότι όσο μεγαλώνουμε, μπορούμε να παραμένουμε παρόντες, ενεργοί και συνδεδεμένοι. Και αυτό, τελικά, είναι μια μορφή υγιούς γήρανσης που αξίζει να ξαναθυμηθούμε.

^{Με πληροφορίες από το site της Martha Stewart.}