Resenteeism σημαίνει πως θέλεις να φύγεις, ενώ παραμένεις... πεισματικά στην ίδια θέση εργασίας

Αν ακούγοντας το γνωστό τραγούδι των Clash «should I stay or should I go», το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι η εργασία σου, τότε αυτό το κείμενο έχει γραφτεί για εσένα. Για εσένα που εδώ και καιρό αισθάνεσαι πως έχεις κάνει πλέον τον κύκλο σου στη θέση που εργάζεσαι, αλλά την ίδια στιγμή, δειλιάζεις να κάνεις το επόμενο βήμα που θα σε βοηθήσει να προχωρήσεις στην επαγγελματική σου ζωή. Να μείνεις ή να φύγεις, λοιπόν;

Είναι αλήθεια πως η μετάβαση από μία θέση απασχόλησης σε κάποια άλλη, η οποία σου αποφέρει περισσότερες προοπτικές εξέλιξης, καθώς και μία μεγάλη «στροφή» στην επαγγελματική σου πορεία, είναι δύο συνθήκες που σε γεμίζουν με αρκετό ενθουσιασμό, ώστε να αποφασίσεις τελικά να εγκαταλείψεις το comfort zone της τωρινής σου απασχόλησης και να κάνεις μία νέα αρχή. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, ξέρεις καλά πως μία τόσο δραστική αλλαγή, όπως και κάθε αλλαγή, αποτελεί ένα ρίσκο, μία πρόκληση που εγκυμονεί αρκετούς κινδύνους.

Βλέπεις, η ιδέα πως θα εγκαταλείψεις κάτι σίγουρο, σταθερό και πιθανώς μόνιμο, για να ξεκινήσεις πάλι από το «μηδέν», ειδικότερα σε μία εποχή έντονης οικονομικής και εργασιακής αβεβαιότητας, μπορεί να είναι ο λόγος που παραμένεις σε μία θέση από την οποία θα έπρεπε να είχες φύγει εδώ και πολύ καιρό. Και αν νομίζεις πως είσαι η μόνη που βρίσκεται σε αυτή την παράξενη, μεταβατική κατάσταση, δηλαδή με το ένα πόδι μέσα και με το άλλο έξω, τότε ήρθε η ώρα να μιλήσουμε πολύ σοβαρά για το resenteeism.

To resenteeism που αποτελεί τον απόηχο της μεγάλης επέλασης του Big Quit

Για να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει με το resenteeism, πρόκειται για μία συνθήκη όπου ένας εργαζόμενος παραμένει σε μία θέση απασχόλησης, η οποία τον δυσαρεστεί ή δεν τον καλύπτει απόλυτα, ακριβώς επειδή αισθάνεται ανασφάλεια να κάνει το επόμενο βήμα ή απλώς, επειδή θεωρεί πως δεν έχει κάποια καλύτερη επιλογή. Και παρότι αυτή η τάση δεν είναι κάτι εντελώς πρωτόγνωρο για την αγορά εργασίας, τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα έπειτα από την περσυνή κορύφωση του Big Quit, όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που αισθάνονται αποδεσμευμένοι ή βαθιά δυσαρεστημένοι με την απασχόλησή τους, χωρίς όμως να παίρνουν την απόφαση να κάνουν κάτι για αυτό. Βλέπεις, εσύ όπως και όλοι μας, έπειτα από την πανδημία μπήκαμε στη διαδικασία να επαναξιολογήσουμε την απασχόλησή μας, να θέσουμε νέες προτεραιότητες και να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε -επιτέλους- με τη ζωή μας. Το ζήτημα είναι, βέβαια, να βρούμε το θάρρος να το διεκδικήσουμε κιόλας.

Ένας φαύλος κύκλος μεταξύ εργαζομένων και εργοδοσίας που οδηγεί σε τέλμα

Είναι σημαντικό να γνωρίζεις πως η απογοήτευση που αισθάνεσαι εσύ και εκατομμύρια άλλοι εργαζόμενοι στα πέρατα του δυτικού κόσμου, δεν είναι ο μόνος λόγος που το resenteeism κερδίζει όλο και μεγαλύτερο έδαφος στην αγορά εργασίας. Το γεγονός πως αρκετές επιχειρήσεις είναι υποστελεχωμένες έπειτα από την επέλαση του Big Quit, όχι μόνο αυξάνει τον όγκο εργασίας για όσους αποφάσισαν να παραμείνουν σταθεροί στις θέσεις τους, αλλά συγχρόνως, εντείνει την πίεση που αισθάνονται οι εργαζόμενοι να είναι πιο αποδοτικοί και παραγωγικοί στην απασχόλησή τους. Όπως καταλαβαίνεις, λοιπόν, πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο, από τον οποίο μόνο ριγμένοι βγαίνουμε. Αυτό συμβαίνει διότι δεν φτάνει που οι απαιτήσεις είναι πολύ περισσότερες και οι απολαβές δυσανάλογες των απαιτήσεων, αλλά όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα που προκαλεί η αύξηση του κόστους ζωής, οδηγεί τους εργαζόμενους στο -λανθασμένο- συμπέρασμα ή καλύτερα τέλμα, πως ίσως θα ήταν καλύτερα να καθίσουν στα… αβγά τους.

Πώς η φάση του resenteeism υποσκάπτει την εργασιακή μας καθημερινότητά

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχεις να αντιμετωπίσεις όταν στριφογυρίζεις στον φαύλο κύκλο του resenteeism, είναι πως σε στραγγίζει ψυχικά, αφού καταλήγεις να αισθάνεσαι όλο και πιο ανεπαρκής, ακόμη και όταν προσπαθείς να δίνεις καθημερινά το 100% σου. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε η Indeed σε ένα δείγμα 1800 εργαζομένων από 25 διαφορετικούς επαγγελματικούς κλάδους, αποδείχθηκε πως όταν μία απασχόληση παύει να μας ικανοποιεί, να μας προσφέρει την ελάχιστη ηθική απολαβή ή να μας ολοκληρώνει, ο ενθουσιασμός και η παραγωγικότητά μας μειώνονται, αρχίζουμε να επενδύουμε όλο και λιγότερο σε αυτή, να απομπλεκόμαστε σταδιακά από το εργασιακό περιβάλλον, ενώ διστάζουμε να αναλάβουμε ή να επενδύσουμε σε μελλοντικά επαγγελματικά project. Σε κάθε περίπτωση, αν δεν παίρνουμε απόφαση να παραιτηθούμε και να ψαχτούμε, επειδή μας καθηλώνει ο φόβος μας για το μέλλον, είναι σημαντικό να εντοπίσουμε τους λόγους που μας αισθανόμαστε έτσι, ώστε να τους αποδομήσουμε και να κάνουμε λίγο πιο υποφερτή την παραμονή στην τωρινή μας απασχόληση.

Τέλος, ακόμη και αν δεν υπάρχει προς το παρόν η προοπτική να μετακινηθείς άμεσα από τη θέση στην οποία βρίσκεσαι, είναι σημαντικό να ξεκινήσεις έναν διάλογο με τον εαυτό σου, έναν διάλογο που θα σε βοηθήσει να οραματιστείς την επαγγελματική σου απόδραση. Σε ποια εταιρεία ονειρεύεσαι να εργαστείς; Ποιος επαγγελματίας σε εμπνέει πολύ και θα ήθελες να συνεργαστείς μαζί του; Μήπως να κάνεις ένα «pause» για να επενδύσεις στις δεξιότητές σου; Αυτές οι ερωτήσεις θα σε βοηθήσουν να ρίξεις λίγο φως στο τούνελ, να βρεις την άκρη από την οποία θα πιαστείς, για να βγεις αλώβητη από τον εργασιακό λαβύρινθο του resenteeism.