Ο Κώστας Κρομμύδας μας εξηγεί πως για να είσαι καλός μπαμπάς χρειάζεται μόνο αγάπη (όχι κανόνες)

Στο νέο του βιβλίο, το 13ο στη σειρά με τίτλο «Ο τρόπος που λες το όνομά μου» ο Κώστας Κρομμύδας ασχολείται με τη μοναξιά, εμβαθύνει στην ανθρώπινη υπόσταση, στη σύνδεση που χάνεται μεταξύ των ανθρώπων, ακόμη και στα πλαίσια μίας οικογένειας ή μίας σχέσης.

Πριν λίγα χρόνια όμως, στο μόνο βιβλίο του που είναι διαφορετικό από εκείνα της μυθιστορηματικής γραφής του, με τίτλο «Μπαμπά μεγάλωσε με» είχε μιλήσει για τη ιδιαίτερη σύνδεση που αποκτά ένας μπαμπάς με το παιδί του, για τον άγνωστο κόσμο που ξετυλίγεται μπροστά του μόλις αυτό το πλάσμα έρθει στη ζωή του, για τις φόβους, μα κυρίως για τις ευχάριστες αλλαγές που φέρνει αυτό το παιδί ακόμη και στη σχέση με τη σύζυγό του.

Σήμερα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα, ο συγγραφέας μας μιλά για το πώς εκείνος βίωσε με την κόρη του όλη αυτή τη συνθήκη, για το πώς είναι ως μπαμπάς της 16χρονης Βάϊας, για τη γονεϊκότητα και τη σύνδεση που ένας πατέρας αποκτά με τη μητέρα του παιδιού του αλλά και τον όρο «αρεστός μπαμπάς» που κάποτε είχε αναφέρει στο βιβλίο του, μιλώντας για θεωρίες που στην πράξη αλλάζουν.

Τι σημαίνει λοιπόν αυτός ο όρος «ο αρεστός μπαμπάς»;

Κυριολεκτικά σημαίνει το να είναι αρεστός στην κοινωνία που θέτει κάποια συγκεκριμένα πρότυπα. Κάποιοι μπαμπάδες, αναγκάζονται να τα ακολουθήσουν ακόμη και αν είναι κόντρα στον χαρακτήρα τους ή στον τρόπο που θέλουν εκείνοι να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Δεν ακολουθούν δηλαδή το προσωπικό τους ένστικτο ή τη δική τους βούληση, αλλά κάτι διαφορετικό που οι άλλοι τους επιβάλλουν. Όμως δεν υπάρχουν κανόνες, γιατί δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να προσαρμόζονται σε ένα μόνο μοντέλο διαπαιδαγώγησης. Γιατί είναι εντελώς διαφορετικές οι προσωπικές ανάγκες. Αλλιώς μεγαλώνει για παράδειγμα ένα παιδί στην Αθήνα, αλλιώς στην επαρχία και εντελώς διαφορετικά όταν ο πατέρας του είναι αναγκασμένος να λείπει όλη τη μέρα από το σπίτι επειδή δουλεύει.

Πώς χειρίστηκες το πρώτο διάστημα με την κόρη σου ως νέος μπαμπάς; Το βάρος πρακτικά εκείνη την περίοδο πηγαίνει κυρίως στη μητέρα και υπάρχει ένας άγχος στον νέο μπαμπά που δεν ξέρει πρακτικά το πώς να λειτουργήσει.

Εκείνο το διάστημα θα έλεγα πως το μοιραστήκαμε με τη σύζυγό μου. Είχαμε και κάποια βοήθεια, αλλά προσπαθήσαμε τον περισσότερο χρόνο να είμαστε εμείς δίπλα στην κόρη μας που ήταν ακόμη μωρό. Δεν ήξερα φυσικά τι να κάνω, αλλά προσπάθησα ότι κάνω, να το κάνω με αγάπη. Πιστεύω ότι σε ένα μεγάλο βαθμό τα κατάφερα. Στην αρχή σε αυτές τις περιπτώσεις σε οδηγεί και το ένστικτό σου, ή όσα έχεις διαβάσει ή όσα σου λένε οι φίλοι σου που έχουν γίνει ήδη γονείς και έχουν περάσει από αυτήν την διαδικασία. Δεν είναι δυνατόν να τα γνωρίζεις όλα.

Υπήρχε άγχος και για ποιους λόγους;

Φυσικά και υπήρχε. Γιατί αναρωτιέσαι είτε αν έχεις κάνει κάτι λάθος, ή από την άλλη πλευρά, αν τα κάνεις όλα σωστά. Για όλους τους γονείς και για όλους τους μπαμπάδες υπάρχουν αυτές οι αγωνίες, ειδικά στο πρώτο παιδί. Όταν όμως καταφέρεις με το πέρασμα του χρόνου, να απομυθοποιήσεις αρκετά πράγματα και να χαλαρώσεις τότε θα απολαύσεις περισσότερο τις στιγμές με το παιδί σου.

Πες μου ένα παράδειγμα απομυθοποίησης.

Κατάφερα να ξεπεράσω όλη αυτή τη μικροφοβία που αποκτάς όταν έχεις μωρό. Από την άλλη πλευρά όμως σκεφτόμουν το πώς μεγαλώσαμε εμείς ως παιδιά που ήμασταν πιο ελεύθεροι σε αυτά τα θέματα και χαλάρωσα. Κατάλαβα πως είχα γίνει υπερβολικός.

Ένας πατέρας, αποκτά μετά τον ερχομό του παιδιού του και μία μεγαλύτερη ευθύνη όχι μόνο για το παιδί του, αλλά συλλογική και για τη μητέρα του. Ο ερχομός της κόρης σας πώς λειτούργησε στη μεταξύ σας σχέση με τη σύζυγό σου και επίσης συγγραφέα Μαρίνα Γιώτη;

Η σχέση περνά σε ένα άλλο επίπεδο, έρχεσαι πιο κοντά με τη γυναίκα σου από τη στιγμή που εκείνη γίνεται μητέρα και εσύ πατέρας. Σαφέστατα και υπάρχουν σε όλα τα ζευγάρια κάποιες μικρές εντάσεις, αλλά προσπαθείς να κρατήσεις μία ισορροπία με τον άνθρωπό σου. Προς το καλύτερο όμως μας πήγε όλο αυτό. Αν κρίνω και από το γεγονός πως από τότε που γεννήθηκε η κόρη μας έχουμε γράψει τόσα πολλά βιβλία, πολύ δημιουργικά μας λειτούργησε όλη αυτή η νέα συνθήκη στη ζωή μας.

Πέρασες από την αρχή, από το στάδιο του πατέρα στο στάδιο του μπαμπά που έχει και μία πιο συναισθηματική πιο άμεση και γλυκιά χροιά;

Νομίζω πως από την πρώτη στιγμή υπήρξα μπαμπάς με την κόρη μου.

Ισχύει στη δική σας περίπτωση με τη Βαϊα πως η κόρη πάντα θα έχει μία μεγαλύτερη αδυναμία στον μπαμπά της, γιατί για πάντα θα είναι ο πρώτος άντρας που αγάπησε με τον πιο αγνό και τον πιο ουσιαστικό τρόπο;

Είναι δύσκολο να στο απαντήσω αυτό, επειδή έχουμε μόνο ένα παιδί. Είμαστε με τον ίδιο τρόπο κοντά της εγώ και η μητέρα της και το ίδιο νιώθουμε και εμείς από εκείνη. Έχω μία πολύ καλή σχέση με την κόρη μου. Με την αγάπη μας, τις εντάσεις μας, ειδικά τώρα που βρίσκεται στην εφηβεία.

Ποιο είναι το μυστικό για να αντιμετωπίσεις την εφηβεία του παιδιού σου;

Το να έχεις υπομονή. Σκύβεις το κεφάλι σου και λες «θα περάσει και αυτό» (γελάει). Η γενιά της κόρης μου είναι μία γενιά που μεγάλωσε μέσα στην πανδημία, που στερήθηκε το παιχνίδι, που έμαθε να βρίσκεται μπροστά σε μία οθόνη. Αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες αυτά τα παιδιά, έχουν άλυτα θέματα μέσα τους. Υπάρχουν παιδιά στην ηλικία της κόρης μου που με εντυπωσιάζουν με την ωριμότητα και την εξυπνάδα τους και κάποια άλλα που με απογοητεύουν. Εξαρτάται από την οικογένεια που μεγαλώνουν, από το περιβάλλον τους. Ακόμη και ο έρωτας σε αυτή την ηλικία παίζει ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού.

Θέλεις η κόρη σου να έχει την άνεση να συζητά μαζί σου ακόμη και αυτά τα πιο προσωπικά της ζητήματα;

Όχι, δεν θέλω να μου τα λέει όλα. Θέλει να μου λέει αυτά που εκείνη θεωρεί απαραίτητα, δεν θέλω σε καμία περίπτωση να την πιέσω σε αυτό. Είναι καλό να κρατά και κάποια μυστικά για τον εαυτό της. Όχι όμως εκείνα τα μυστικά που θα της κάνουν κακό. Εγώ είμαι πάντα εδώ για εκείνη για να την ακούσω και να τη συμβουλέψω.

Για ποια στοιχεία σου θέλεις να σε θαυμάζει η Βάγια;

Το μόνο που θέλω είναι να κατανοεί ότι έκανα ότι μπορούσα για εκείνη. Και εγώ ως μπαμπάς της αλλά και η μαμά της. Ότι της αφιέρωσα τα πάντα.

«Ο τρόπος μου λες το όνομά μου»

Είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Κώστας Κρομμύδα που αναφέρεται σε ένα ζήτημα καθοριστικό στις διαπροσωπικές σχέσεις. Και όπως μας είπε: «Θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο με το οποίο δυστυχώς θα ταυτιστούν πάρα πολλοί άνθρωποι και κυρίως γυναίκες. Από τη μία με χαροποιεί γιατί ασχολήθηκα με αυτό το θέμα, αλλά από την άλλη πλευρά με λυπεί γιατί «μιλά» για ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, για τη μοναξιά μέσα στον γάμο. Και πίστεψέ με, ταυτίζονται πάρα πολλοί άνθρωποι με αυτό.

Η επαφή που έχω με τον κόσμο που συναντώ στις περιοδείες μου έδωσε την έμπνευση για αυτό το βιβλίο. Και από τους ανθρώπους που συναντώ κατάλαβα ότι «εκεί έξω» υπάρχει πολλή μοναξιά. Και για αυτό μιλά η πρωταγωνίστρια του βιβλίου μου. Δείχνοντας πως υπάρχουν και άλλοι δρόμοι για να ακολουθήσεις και να ξεφύγεις από αυτή την κατάσταση. Δεν δίνει λύσεις το βιβλίο, απλά σε ενεργοποιεί για να αλλάξεις τον τρόπο της σκέψης σου, αν βιώνεις κάτι αντίστοιχο».

Δες εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα Daddy Material