Αρκετά με το glam shaming – Θα είμαστε beauty queens και δεν θα ρωτάμε κανέναν

Μαρία Ροδίτη
Αρκετά με το glam shaming – Θα είμαστε beauty queens και δεν θα ρωτάμε κανέναν
Vincenzo Grillo/IMAXTREE.COM

Ίσως να έχεις ακούσει αρκετές φορές τη φράση «πού πας έτσι βαμμένη και ντυμένη;». Το glam shaming «χτύπησε» και τη δική σου πόρτα, αλλά ήρθε η ώρα να πάψεις να το δέχεσαι ή έστω να ασχολείσαι.

Age shaming, body shaming, mom shaming… Αν κάποιος θέλει και προσπαθήσει πολύ, θα βρει τον τρόπο να σε κάνει να ντραπείς για κάποιο χαρακτηριστικό που έχεις πάνω σου, για κάποια ιδιότητά σου ή για κάτι το οποίο επιλέγεις να κάνεις στη ζωή σου. Τα παραπάνω είδη shaming – για την ηλικία, για το σώμα και για το τι επιλέγει να κάνει κάθε μαμά ώστε να μεγαλώσει κατά την κρίση της καλύτερα το μωρό της- είναι τα πιο συνηθισμένα.

Υπάρχει, ωστόσο, ακόμα ένα είδος «ντροπής» που λίγες αντιλαμβανόμαστε τη στιγμή που μας συμβαίνει και περνά κάπως… στα ψιλά γράμματα: το glam shaming. Τα κακεντρεχή σχόλια για τη λάμψη που μπορεί να έχει το μακιγιάζ μας, για το πόσο περιποιημένα μπορεί να είναι τα μαλλιά μας, για το πόσο grande μπορεί να είναι η συνολική εμφάνισή μας. Αλήθεια, αφορά κανέναν αν εγώ θέλω να βγω από το σπίτι μου φορώντας κόκκινο κραγιόν και έχοντας βάλει το πιο επίσημο outfit μου; Σίγουρα όχι!

Δεν φταίει η ηλικία της Madonna: Η κάθε γυναίκα είναι ο στόχος

To glam shaming και οι μορφές του

Το glam shaming δεν συμβαίνει τώρα. Συνέβαινε πάντα, απλώς τώρα αυτή η προσπάθεια δημιουργίας ντροπής από έναν άνθρωπο προς κάποιον άλλον για την περιποιημένη και ίσως λαμπερή εμφάνισή του βρήκε την ορολογία της. Τι είναι, λοιπόν, το glam shaming;

glam_shaming_beauty.jpg

Είναι η στιγμή που κάποιος θα χλευάσει τα τέλεια χτενισμένα μαλλιά σου ή το κόκκινο κραγιόν που φόρεσες αχάραγα. Είναι όταν η φίλη σου θα σου πει «μα καλά, πού νομίζεις ότι πάμε και βάφτηκες έτσι;». Glam shaming μπορεί να γίνει στον δρόμο όταν εσύ ανανεώνεις το lipstick σου ή στον καθρέφτη ενός μπάνιου, όταν εσύ πηγαίνεις για να φρεσκάρεις το μακιγιάζ σου. Θυμάσαι εκείνο το περίεργο βλέμμα από την κοπέλα που μόλις μπήκε στις τουαλέτες της καφετέριας και σε «τσάκωσε» να βάζεις κραγιόν; Αυτό είναι glam shaming.

Και το glam shaming δεν είναι πάντα προφανές. Δεν χρειάζεται, δηλαδή, κάποιος να σχολιάσει προφορικά την εικόνα σου για να καταλάβεις ότι σου κάνει glam shaming. Ένα βλέμμα ή ένα κεκαλυμμένο, ύπουλο σχόλιο αρκεί για να συνειδητοποιήσεις ότι μόλις έπεσες «θύμα» για τη λάμψη και την προσπάθειά σου να είσαι όσο όμορφη θέλεις εσύ.

Όταν έπεσα «θύμα» glam shaming

Είμαι σίγουρη πως σου έχει συμβεί! Πως έχεις πέσει «θύμα» glam shaming κι ας μην το έχεις συνειδητοποιήσει εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή. Εγώ μπορώ να θυμηθώ πολλές στιγμές glam shaming αλλά μία χαρακτηριστική – που νομίζω θα θυμάμαι για καιρό- ήταν στην πρώτη καραντίνα.

glam.jpg

Ήταν τότε που απαγορεύονταν οι μετακινήσεις για την προστασία από τον Covid-19 και επιτρεπόταν να κυκλοφορείς για πολύ συγκεκριμένους λόγους και μόνο με την αποστολή μηνύματος. Θυμάμαι, λοιπόν, πως αποφάσισα να στείλω το 6 στο 13033 για να πάω με τα πόδια στο σπίτι μιας φίλης μου να πιούμε καφέ. Καταλαβαίνεις πως με τηλεργασία και σχεδόν καμία έξοδο από το σπίτι παρά μόνο για supermarket, με τον κότσο να έχει γίνει ένα με το κρανίο μου και τις πιτζάμες να μην ξεκολλούν με τίποτα από το σώμα μου, είχα απηυδήσει.

Κι εκεί ήταν που μου ήρθε η έμπνευση… να τα δώσω όλα. Φόρεσα, λοιπόν, ένα σατέν εμπριμέ πουκάμισο που μόλις είχα αγοράσει online, το jean μου και τα sneakers μου και φυσικά δεν σταμάτησα εκεί. Βάφτηκα μετά από πολύ καιρό, έβαλα μάσκαρα, make up και κραγιόν και έφτιαξα χαλαρούς κυματισμούς στα μαλλιά μου. Το είχα ανάγκη, μέχρι που… έφτασα στο σπίτι της φίλης μου και μαζί με την αδελφή της με κοιτούσαν σαν να έσκασε μύτη εξωγήινος.

«Από το γραφείο έρχεσαι;», ήταν η πρώτη ερώτηση που μου έκανε η αδελφή της φίλης μου, θεωρώντας πως βαμμένη και ντυμένη καλά πάω μόνο στη δουλειά μου. «Όχι, είμαι σε τηλεργασία. Ντύθηκα και ετοιμάστηκα για να πιούμε καφέ», αποκρίθηκα με το σοκ στο βλέμμα και των δύο να είναι μεγάλο. Και είχε και συνέχεια ο διάλογος.

«Σοβαρά; Ετοιμάστηκες έτσι για να έρθεις εδώ;», είπε η αδελφή της φίλης μου, η οποία με κοίταζε ξανά και ξανά με απορία. Και δεν σου κρύβω πως σάστισα για λίγο. Σκέφτηκα στ’ αλήθεια μήπως ήμουν υπερβολική. Όμως σε χρόνο dt οι σκέψεις αυτές έφυγαν από τον νου μου. Είχα ανάγκη να ντυθώ, να βαφτώ και να με περιποιηθώ. Εγώ ένιωσα όμορφα και το κατευχαριστήθηκα. Και ας έλεγε ο οποιοσδήποτε ό,τι ήθελε. Στο κάτω-κάτω δεν πείραξα κανέναν. Έκανα αυτό που ένιωθα και έκανα ένα μεγάλο καλό στην ψυχολογία μου, που εκείνες τις μέρες δεν ήταν και στα καλύτερά της.

Το ίδιο κάνε κι εσύ! Ντύσου και βάψου όπως θέλεις, όποτε και όπου θέλεις. Και μην αφήσεις κανέναν να σε κάνει να ντραπείς, γιατί θέλησες να γίνεις ακόμα πιο όμορφη. Δεν έχεις εσύ το πρόβλημα, αλλά εκείνος/η!