Premium κοπές, εξαιρετική τεχνική και νέα πιάτα σε ένα από τα καλύτερα steakhouses του κέντρου

Θυμάμαι χαρακτηριστικά την τεράστια εντύπωση που μου είχε κάνει το Brutus Tavern με το chic-classy στυλ, την επιβλητική glam ατμόσφαιρα και τα dark luxury vibes του την πρώτη φορά που είχα περάσει τις πόρτες του, πριν από πέντε χρόνια περίπου, εάν δεν με απατά η μνήμη μου.

Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση όμως μου είχε κάνει μία κουβέντα που μου είχαν πει τότε οι ιδιοκτήτες του, κάτι που δεν ακούμε συχνά όταν μιλάμε για ηχηρές «νέες αφίξεις», όπως ήταν τότε το Brutus. «Στόχος μας είναι να κάνουμε ένα μαγαζί κλασσικό, που θα μείνει στο χρόνο, και ο κόσμος θα το συνδέσει στο μυαλό του με την ποιοτική και αναβαθμισμένη κρεατοφαγία», μου είχαν πει και κάπως μου είχε μείνει στο μυαλό αυτή η φράση.

Το λουκάνικο Μυκόνου γίνεται gyoza σε μία δυνατή ανοικτή κουζίνα με ηχηρή υπογραφή στην οδό Σκούφου

Κάθε σεζόν λοιπόν που περνά έρχομαι να διαπιστώσω ξανά και ξανά πως την εννοούσαν αυτήν την κουβέντα, πως δεν ήταν λόγια του αέρα για ένα ακόμη εστιατόριο της πόλης. Γιατί το Brutus Tavern, με τα skull-chic πιάτα, την ατμόσφαιρα private club, την ορθάνοικτη κουζίνα, τη θεατρική διάθεση, τις χρυσές λεπτομέρειες στους τοίχους, τις βαριές βελούδινες κουρτίνες και το αψεγάδιαστο σέρβις, πλέον δεν είναι ένα «νέο εστιατόριο», είναι ένα κλασσικό σημείο συνάντησης για κρεατοφαγία αξιώσεων και για μία γευστική εμπειρία που δεν αρέσκεται σε περιττούς εντυπωσιασμούς, αλλά στη βαθιά, αληθινή και ουσιαστική γεύση της κορυφαίας πρώτης ύλης σε συνδυασμό με την εξαιρετική διαχείρισή της.

To πιο κομψό all-day meeting point προσγειώθηκε μόλις πάνω στην πλατεία Συντάγματος

Ο ταλαντούχος και ικανότατος Στέφανος Ρίζος βρίσκεται σε αυτήν την ανοικτή -σαν σκηνή- κουζίνα από την πρώτη ημέρα και πλέον ηγείται αυτής με τη σιγουριά και την προσήνεια που της αρμόζει. Βασίζεται στην πρώτη ύλη, ακούει το ένστικτό του και δεν κάνει αχρείαστες αλλαγές, απλώς ανανεώνει και προσθέτει αυτό το «κάτι» που κάνει την κουζίνα του να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον της.

Το μενού φέτος κινείται στο ίδιο μοτίβο της βαθιάς γεύσης και της ποιοτικής νοστιμιάς, έχει μικρά twists, φέρνει ορισμένες καινούριες κοπές, όπως το βελγικό Oedslach ribeye steak που αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές αποτελεί αποκλειστική εισαγωγή, αναθεωρεί ορισμένα πρώτα, κάνοντάς τα ακόμη πιο λαχταριστά, αλλά γενικά επιμένει σε ένα πράγμα: εδώ ερχόμαστε για φάμε ωραίο κρέας και να περάσουμε μία καθ’ όλα φροντισμένη βραδιά.

Εμείς ξεκινήσαμε φυσικά με το εθιστικό ζυμωτό χειροποίητο ψωμί με το βούτυρο με το καραμελωμένο κρεμμύδι και το αποξηραμένο miso και με την best seller σαλάτα Forest με τη βαθιά γήινη γεύση που βγάζουν τα ωμά άγρια μανιτάρια, το πεκορίνο με τρούφα και τα φουντούκια. Αλλά εκεί που θέλω να σταθώ είναι το απόλυτο must order Raw, δηλαδή το μοσχαρίσιο ταρτάρ, με το τέλειο δάγκωμα και την υφή, που έρχεται μαζί με μία σμετάνα με κρέμα και σκόνη από καμένο πράσο και χειροποίητα κράκερς, ώστε να φτιάχνεις κάθε φορά μόνος σου και με τις δικές σου αναλογίες την προσωπική σου «τέλεια μπουκιά».

Συνεχίσαμε με το Gold, ένα αριστοτεχνικά κομμένο αυστραλιανό Wagyu carpaccio με nikiri glaze, τριμμένο αμύγδαλο για ένα απαραίτητο παιχνίδι με τις υφές και χρένο. Όμορφα πληθωρικό και ιδανικό για οπαδούς των ιδιαίτερα μεστών γεύσεων το Layers, τα χειροποίητα λαζάνια που κλείνουν μέσα τους σιγομαγειρεμένο αρνίσιο λαιμό, ένα ταρτάρ από ώριμες τομάτες και σκόνη τομάτας, ενώ συνοδεύονται από μία νόστιμη κρέμα από λευκό κρεμμύδι.

Ένα από τα πιάτα που κέρδισαν με άνεση τις εντυπώσεις όλων των συμμετεχόντων του τραπεζιού ήταν το Sando με ελληνικό φιλέτο, μία τολμηρή katsu sauce και όμορφα όξινη πίκλα από ginger. Κάθε μπουκιά και ένα μικρό ποίημα απενοχοποιημένης comfort απόλαυσης.

Νέα προσθήκη, το Roll με λάχανο savoy να κρύβει μέσα του μοσχαρίσιο ταρτάρ, αλλά και bisque από κεφάλια γαρίδας -μία τύπου surf n turf πρόταση- με παλαιωμένο gouda στην κορυφή να δίνει μία έξτρα πινελιά στο γευστικό σύνολο.

Φυσικά ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής στο Brutus Tavern παραμένουν οι κοπές, που απογειώνονται με το αριστοτεχνικό ψήσιμο της κουζίνας, που έχει ανάγει τη φωτιά σε επιστήμη. Εμείς πήγαμε με το Oedslach ribeye steak, που αναφέραμε παραπάνω, με υπέροχο marbling, που φυσικά δεν χάθηκε και έγινε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Λίγο χοντρό αλάτι και δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο για να ανακηρυχθεί ο «βασιλιάς» του dinner μας.

Παρόλα αυτά συνοδεύτηκε από πολλά ακόμη, καθώς δεν φημιζόμαστε για τη λιτότητα των επιλογών μας, και έτσι πατάτες τηγανητές -από τις καλύτερες της πόλης-, ψητές γλυκοπατάτες με καμένο βούτυρο, ψητό κουνουπίδι, γαλλική σαλάτα, επικό mac n cheese (και μόνο για αυτό το mac n cheese θα έπαιρνα ξανά θέση αύριο το βράδυ στο ίδιο τραπέζι) και χειροποίητες sauces, όπως bearnaise με καμμένο βούτυρο, ήρθαν και αγκάλιασαν ένα από τα καλύτερα κρέατα της πόλης σήμερα. Και πολύ του πήγαιναν.

Εννοείται πως κάθε δείπνο εδώ κλείνει με γλυκές απολαύσεις, όπως το κλασικό πιά Saint Honore με κρεμέ μασκαρπόνε και παγωτό αλμυρής καραμέλας, αλλά και το πολύ καλό Baked Alaska με φράουλες και παγωτό βανίλια στο εσωτερικό.

Αλλά ό,τι και να λέμε εγώ πάντα στα τραπέζια του Brutus θα ψηφίζω με διαφορά την απλή μα τόσο υπέροχη Τάρτα σοκολάτας γάλακτος με παγωτό κανέλα, γιατί κατά την ταπεινή μου άποψη ένα τέτοιο δείπνο αξίζει σοκολάτα για το τέλος, και δεν αλλάζω γνώμη!

Info: Λεβέντη 3, Κολωνάκι τηλ. 2107240453

Για να βλέπεις τα πράγματα τη στιγμή που συμβαίνουν και για backstage υλικό συντονίσου με το @kounelly στο IG.