Influencing στην εποχή της ΑΙ: Εκεί που σταματά ο αλγόριθμος, ξεκινά η επιρροή

Η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης δίνει ταχύτητα και άμεσες λύσεις. Δίνει όμως και κάτι άλλο: κόπωση, απομόνωση και ένα αισθητό ρήγμα εμπιστοσύνης. Παρότι τα ψηφιακά εργαλεία πολλαπλασιάζουν την παραγωγικότητα, οι άνθρωποι στις εργασίες τους αναφέρουν ολοένα και συχνότερα ότι νιώθουν συναισθηματικά πιο μόνοι από ποτέ. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αναγνωρίζει την επαγγελματική εξουθένωση ως σύγχρονο φαινόμενο, ενώ οι έρευνες δείχνουν ότι η υπερφόρτωση με ψηφιακές εργασίες συσσωρεύει ψυχική πίεση αντί να την αποφορτίζει.

Κάπου ανάμεσα στην πρόοδο και στη φθορά, αναδεικνύεται μια αλήθεια που η νευροεπιστήμη και η ψυχολογία διατυπώνουν με συνέπεια: η αυτοματοποίηση αυξάνει την ταχύτητα, όχι όμως τη σύνδεση. Για να νιώσει ένας άνθρωπος ασφάλεια, κατανόηση και διάθεση για συνεργασία, χρειάζεται ψυχολογικές συνθήκες που καμία μηχανή δεν μπορεί να παράγει.

Έρευνες που στηρίζονται στη Θεωρία του Πολυπνευμονογαστρικού Νεύρου του Stephen Porges αποκαλύπτουν ότι το σώμα μας σαρώνει συνεχώς το περιβάλλον για σήματα ασφάλειας. Ο τόνος της φωνής, οι εκφράσεις του προσώπου, η ενσυναίσθηση, ο ρυθμός της ομιλίας και οι μικρές ανθρώπινες αποχρώσεις ρυθμίζουν το νευρικό σύστημα και καθορίζουν αν θα εμπιστευτούμε ή αν θα κλειστούμε. Η ΑΙ μπορεί να μιμηθεί τη γλώσσα, όχι όμως την ενσώματη παρουσία που ενεργοποιεί τη βαθιά κοινωνική μηχανή του εγκεφάλου.

Πώς μπορεί κανείς να ζήσει μέχρι τα 140; Η απάντηση του ChatGPT δεν ήταν αυτή που περιμέναμε

Όταν η Τεχνητή Νοημοσύνη κάνει πως νοιάζεται: Ο «πατέρας» της AI μόλις ανακάλυψε το μητρικό ένστικτο

Γιατί η τεχνητή νοημοσύνη δεν θα αφανίσει (πιθανότατα) την ανθρωπότητα

Ανθρώπινη βούληση στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης - Ποιος κατευθύνει τελικά;

Αυτό το χάσμα είναι ορατό στους ψηφιακούς χώρους εργασίας. Οι εργαζόμενοι ακολουθούν αυτοματοποιημένες διαδικασίες, αλλά συχνά δεν νιώθουν ότι τους καθοδηγούν ή ότι κάποιος αναγνωρίζει το βάρος της προσπάθειάς τους. Η αποδοτικότητα υπάρχει, η ανθρώπινη ρύθμιση όμως λείπει.

Ο Sean Callagy, ιδρυτής των Unblinded και ACTi, το συνοψίζει εύστοχα: πραγματική επιρροή είναι «να μπορείς να οδηγήσεις κάποιον σε ένα δεσμευμένο ναι». Αυτό απαιτεί ενσυναίσθηση, σύνδεση και ευθυγράμμιση. Χωρίς αυτά, η επιρροή δεν υφίσταται.

Εξίσου αποκαλυπτικές είναι οι μελέτες εμπιστοσύνης που δείχνουν πως οι άνθρωποι τείνουν να εμπιστεύονται τόσο τους ανθρώπινους όσο και τους ΑΙ «συνεργάτες» περισσότερο από ένα ουδέτερο σύστημα τύχης, ανεξαρτήτως προθέσεων. Η υπερβολική αυτή εμπιστοσύνη κάνει ακόμη πιο σημαντικές τις ανθρώπινες μεταβλητές: την ειλικρίνεια, τη σαφήνεια, την ικανότητα ακρόασης και τη συναισθηματική ακεραιότητα.

Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να αυξήσει εντυπωσιακά τις δυνατότητες ενός οργανισμού, αλλά ο άνθρωπος παραμένει ο κρίσιμος κρίκος. Τα μοντέλα “human-in-the-loop” αποδεικνύουν ότι όταν η ανθρώπινη κρίση και ηθική προστίθεται πάνω στην τεχνολογική ισχύ, τα αποτελέσματα γίνονται πιο ακριβή, πιο συνεργατικά και πιο αξιόπιστα.

Η σύνδεση εξακολουθεί να είναι το θεμέλιο της εμπιστοσύνης. Ακόμη και σε περιβάλλοντα υψηλής ταχύτητας, οι ηγέτες μπορούν να προστατεύσουν την ψυχική ασφάλεια και τη συνεργασία με απλές, ουσιαστικές κινήσεις: ένα πιο σταθερό και ήρεμο ύφος σε κρίσιμες συζητήσεις, ένα check-in που πραγματικά ακούει τον άλλον, μια ξεκάθαρη περιγραφή ρόλων και προσδοκιών, η επιλογή να χρησιμοποιείται η ΑΙ για υποστήριξη και όχι ως υποκατάστατο της ανθρώπινης παρουσίας.

Η τελική εικόνα είναι ξεκάθαρη: η ΑΙ μπορεί να εκτελεί, αλλά δεν μπορεί να συνδεθεί. Μπορεί να μεταφέρει πληροφορία, αλλά όχι να κινητοποιήσει ανθρώπους. Μπορεί να οργανώσει συστήματα, αλλά όχι να εμπνεύσει κουλτούρα.

Οι ομάδες που θα προοδεύσουν είναι αυτές που θα συνδυάσουν τεχνολογία με συνεπή, σταθερή, ανθρώπινη παρουσία. Γιατί, όπως επισημαίνει ο Callagy, «η μεταβλητή που καθορίζει το αποτέλεσμα είναι πάντα ο άνθρωπος». Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να υποστηρίξει. Η εμπιστοσύνη, όμως, η ακεραιότητα και η δέσμευση είναι έργο ανθρώπων.