Τι κοινό έχουν η Βίκυ Σταυροπούλου, ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης και η πιο διαχρονική μπύρα...

«Ήταν Πάσχα του 1992 και είχα ξεμείνει στην Αθήνα. Μου τηλεφωνεί ένας πολύ καλός μου φίλος και όσο αναρωτιόμασταν τι να κάνουμε, μου είπε: “Έχω μια ιδέα, πάμε να σου γνωρίσω στο Μπουρνάζι την πιο μεγάλη σταρ του Λεκανοπεδίου”. Πράγματι, φτάσαμε σε ένα γνωστό μπαρ της εποχής, όπου συνάντησα για πρώτη φορά τη Βίκυ. Εντυπωσιάστηκα και τρόμαξα λίγο, με την ενέργεια που γκρέμιζε τοίχους και τείχη. Μου έφερε λίγη ταραχή η πρώτη μας συνάντηση γιατί είπα: “Τι γίνεται εδώ;”. Ωστόσο, όπως έδειξαν τα πράγματα, αυτός δεν ήταν λόγος για να μην αρχίσει μετά μια σπουδαία φιλία» εξομολογήθηκε ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης σε μία μαγευτική βραδιά που είχαμε τη χαρά να ζήσουμε, χάρη στη ΦΙΞ. Ναι, μπορέσαμε να γίνουμε μάρτυρες μιας απίθανης εξομολόγησης για την απαρχή αυτής της σπουδαίας και διαχρονικής φιλίας ανάμεσα στη Βίκυ και τον Χρήστο, αλλά και να απολαύσουμε μία ξεχωριστή βραδιά παρέα με την πιο διαχρονική μπύρα στην ελληνική αγορά, την ΦΙΞ.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Φτάσαμε στην «Καρδερίνα» λίγο πριν το σούρουπο. Μια αυλή σαν… όαση στο κέντρο της Αθήνας, υποσχόταν περισσότερα από όσα μπορούσαμε να φανταστούμε. Όσο το σκοτάδι έπεφτε, τόσο οι ιστορίες φιλίας ξεδιπλώνονταν στο χώρο.

Ελληνικές γεύσεις «στρώθηκαν» στα τραπέζια μας. Ένας φίλος έστριψε σε φίλο μία τυρόπιτα με φύλλο, με αποτέλεσμα εμείς να γευτούμε μία γευστικότατη στριφτή σκοπελίτικη τυρόπιτα με μέλι και σουσάμι, ενώ για να μπει η παρέα «στο ψητό» το τραπέζι μας γέμισε από μία ποικιλία κρεατικών… να γλείφεις τα δάχτυλα σου! Στο τέλος της βραδιάς, γίναμε ασφαλώς όλοι κολλητοί, σαν τις πατάτες με τα αυγά που γευτήκαμε και απολαύσαμε. Το βράδυ της Πέμπτης όλα ήταν εμπνευσμένα από τον δυνατό δεσμό της φιλίας, ακόμη και το φαγητό που είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε με τους φίλους μας.

Φίλοι από παιδιά, φίλοι απ’ τη δουλειά, φίλοι από το σχολείο, αυτοκόλλητοι… Όλοι βρέθηκαν εκεί. Έτσι οι παρέες ξαναέσμιξαν γύρω από τα τραπέζια, οι μελωδίες των Ρεμπετιέν γέμισαν την αυλή και οι αυθεντικές ιστορίες άρχισαν να ρέουν, όπως έρεε παγωμένη στα ποτήρια μας η ΦΙΞ.

«Όταν γνώρισα τον Χρήστο, δεν είχα ιδέα πως θα μπορούσα να κάνω το επάγγελμα της ηθοποιού» είπε η Βίκυ Σταυροπούλου, με τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη να απαντά: «Εγώ, πάντως, όταν την είδα είπα πως το θέατρο έχει μεγάλη ανάγκη από τέτοιες γυναίκες». «Ο Χρήστος με παρότρυνε, ο Χρήστος ήταν ο μέντοράς μου. Μου έκανε μαθήματα για να δώσω εξετάσεις και να περάσω στη Σχολή» είπε μεταξύ άλλων (και πιο… πιπεράτων) εξομολογήσεων η Βίκυ Σταυροπούλου.

Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης γνώρισε τη Βίκυ όταν ήταν 3 μηνών έγκυος στην κόρη της Δανάη και η πιο σημαντική απόδειξη της φιλίας τους, είναι ότι τον εμπιστεύτηκε τόσο, ώστε να μεγαλώσουν μαζί αυτό το παιδί…

Κι έπειτα από πολλές πολλές εκμυστηρεύσεις, έπιασαν τα μικρόφωνα: «Κι αφού δεν έχω κουραστεί, μαζί σου να ‘χω μοιραστεί 20 χρόνια, μ’ ένα τραγούδι σαν κι αυτό βάλε στο αίσθημα ρευστό γι’ αγάπη αιώνια…». Οι δυο τους τραγούδησαν τα «Καντήλια», του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου και όλη η αυλή πλημμύρισε τραγούδι… Και όχι μόνο. Με μία επιλογή τραγουδιών αφιερωμένα στη φιλία, και με τη συνοδεία της μπάντας Ρεμπετιέν, οι δύο ηθοποιοί και οικοδεσπότες της βραδιάς κατάφεραν να μας εξιστορήσουν στιγμές της φιλίας τους, μέσα από στίχους παλιών τραγουδιών. «Απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα, κι εγώ ποτέ χατίρι δεν του χάλασα» τραγουδούσε ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης στη Βίκυ Σταυροπούλου και εκείνη με το γνωστό σκέρτσο της του χαμογελούσε.

«Άρχισαν τα όργανα, σήκω απ' τη θέση σου, χόρεψε ζεϊμπέκικο, λύγισε τη μέση σου» τραγούδησαν και σε εμάς και μας παρότρυναν να διασκεδάσουμε και να γίνουμε όλοι φίλοι, σε μία βραδιά που ήταν αφιερωμένη στη φιλία.

Η δική τους φιλία είναι σίγουρα μακρά. Ουσιαστική. Ποιοτική. Σαν τις αξίες που διέπουν τις ζωές μας, όταν μπορούμε να δούμε, να επιλέξουμε καθαρά. Πάντα η διαχρονικότητα θα ξεχωρίσει… «Βρεθήκαμε εδώ ώστε να επικεντρωθούμε στα απλά πράγματα, σε αυτά που κάνουν τη ζωή μας ουσιαστικότερη: Στη διαχρονική φιλία, στις σχέσεις που αντέχουν στο χρόνο, στις κουβέντες στα τραγούδια γύρω από τα τραπέζια που έχουν περάσει από γενιά σε γενιά, σε αυτά που είναι αυθεντικά, όπως η ΦΙΞ» είπε ο Διευθυντής Marketing της Ολυμπιακής Ζυθοποιίας, κ. Νίκος Μιχαλόπουλος.

Ναι, χωρίς αμφιβολία, ήταν μια ωραία βραδιά για φίλους, ανάμεσα σε φίλους, με ωραίες μουσικές, σε έναν χώρο μαγικό, που συντροφιά μας κράτησε η πιο διαχρονική μπύρα στην ελληνική αγορά. Η ΦΙΞ.

Στο επανιδείν και ΦΙΞ υγείαν στις διαχρονικές φιλίες που κάνουν τη ζωή μας πιο ουσιαστική!