«Μαμά, είμαι όμορφη;» Η Μυρτώ Κάζη διαχειρίζεται τις αλλαγές με ψυχραιμία, κατανόηση και τρυφερότητα
Ανανεώθηκε:
Μαμά τριών παιδιών πια, η Μυρτώ Κάζη, της ζητήσαμε να μας απαντήσει στο αν έχει δεχτεί την δύσκολη ερώτηση μητρότητας: «Μαμά είμαι όμορφη/ όμορφος»; Και η Μυρτώ - με την εμπερία των 10 και κάτι χρόνων της ως μαμά, απάντησε με ειλικρίνεια.
Κάποτε μοιραστήκαμε τα ίδια έδρανα της Παντείου. Όταν της λέω πως από τότε την θεωρούσα «γεννημένη μαμά», εκείνη μου απαντά πως νιώθει «γεννημένη για να προσέχει τους ανθρώπους». Μαμά τριών παιδιών πια, η Μυρτώ Κάζη έχει καταφέρει να κάνει συνώνυμο το όνομά της με τον γάμο μέσα από το Yes- I- Do, αλλά και της μητρότητας χάρη στο Boom Mag αλλά και το Boom Festival. Στις δύσκολες ερωτήσεις για τη μητρότητα, η Μυρτώ μας απάντησε για όλα, με πείρα 10 και κάτι ετών ως μαμά.
Μαμά, είμαι όμορφη; Μαμά είμαι όμορφος; Έχει έρθει και στη δική σου ζωή η δύσκολη αυτή ερώτηση από τα μεγαλύτερα παιδιά σου; Πώς την διαχειρίστηκες ή πώς σκέφτεσαι ότι θα τη διαχειριστείς όταν έρθει;
Η ερώτηση αυτή έρχεται αρχικά άρρητα. Βλέπεις ξαφνικά το παιδί σου να κοιτάζεται στον καθρέφτη, να χτενίζεται για ώρα πριν πάει στο σχολείο και συχνά να μην ικανοποιείται από τα ρούχα που μέχρι πρότινος λάτρευε.
Διαχειρίζομαι πάντα τις αλλαγές με ψυχραιμία, κατανόηση και τρυφερότητα.
Για να το κάνω πιο συγκεκριμένο, προχθές σε μια τέτοια σκηνή με τον γιο μου μπροστά στον καθρέφτη να βάζει gel, ανοίξαμε μια σύντομη κουβέντα για το πόσο όμορφο είναι μεν να προσέχουμε τον εαυτό μας αλλά και πόσο όμορφο είναι να νιώθουμε καλά μέσα μας. Δεν ξέρω τι από όλα όσα είπαμε έφτασε τελικά στον παραλήπτη του, αλλά ξέρω ότι έκλεισε αμέσως το gel και έβαλε μπουφάν για να φύγει. Ήταν μια μικρή νίκη.
Μαμά είσαι όμορφη; Τρεις διαφορετικές εγκυμοσύνες και τρεις γέννες μετά, νιώθεις πως σε αγαπάς πιο πολύ; Σου αρέσει η εικόνα του σώματός σου;
Ουφ, δύσκολα βάζεις. Δεν ξέρω αν μου αρέσει η εικόνα του σώματός μου ή αν το έχω λατρέψει ακριβώς επειδή μου έδωσε τη δυνατότητα να κάνω τρία παιδιά. Τι εννοώ; Δεν κοιτάζω το σώμα μου όπως πριν. Την κυτταρίτιδα, τα έξτρα κιλά, τη χαλάρωση. Κοιτάζω την κοιλιά μου, την τριπλή τομή της καισαρικής, το στήθος μου και αγαπώ το σώμα μου για αυτό που μου προσέφερε.
Οπότε ναι, δεν μου αρέσει απλά η εικόνα του σώματός μου.
Το αγαπώ το σώμα μου, γιατί ξέρω τι έχει περάσει για να φτάσουμε ως εδώ.
Ενώ οι θετικές συζητήσεις και η διαμόρφωση μοντέλων στο σπίτι που ωφελούν την ευημερία των παιδιών ειδικά στο θέμα της εικόνας που έχουν για το σώμα τους είναι σημαντική, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την κοινωνική πίεση που υπάρχει αλλά και για τα μη ρεαλιστικά πρότυπα σώματος που παρουσιάζονται. Πώς θωρακίζεις τα παιδιά απέναντι σε αυτά.
Η κουβέντα αυτή είναι τεράστια και όποιος γονιός σου πει ότι έχει θωρακίσει τα παιδιά του απέναντι στον τυφώνα TikTok πιστεύω ότι κάτι χάνει σίγουρα. Είναι αδύνατο να τα προστατεύσουμε στο 100% από την έκθεση σε αυτά τα παρανοϊκά πρότυπα, μπορούμε όμως εμείς να παραμένουμε φυσιολογικοί και προσγειωμένοι στο σπίτι. Κι εμείς βλέπαμε φανατικά Beverly Hills αλλά δεν γίναμε ούτε Kelly ούτε Donna. To ίδιο ελπίζω και για τα παιδιά μας.
Do you like me; Η ερώτηση – γροθιά στο στομάχι του 13χρονου Τζέιμι στη σειρά του Netflix άνοιξε την κουβέντα για την ανάγκη που έχουν τα παιδιά να γίνουν αρεστά στην πραγματική ζωή και στα social media. Σε φοβίζει το μέλλον που έχουν να αντιμετωπίσουν τα παιδιά όσον αφορά την εικόνα τους;
Το ξεκίνησα 5 φορές και το σταμάτησα. Δεν είμαι ακόμα έτοιμη να το δω. Η ανάγκη των παιδιών μας να γίνουν αρεστά εντός και εκτός πραγματικής ζωής θα μας απασχολήσει πάρα πολύ στην επόμενη δεκαετία και ίσως καθορίσει μεγάλο μέρος των χαρακτήρων τους.
Εμείς ως γονείς οφείλουμε να παραμένουμε σταθεροί δίπλα τους, με αγάπη και κατανόηση, να τα αγκαλιάζουμε, εκείνα και τη μοναδικότητά τους. Η εφηβεία είναι σκληρή και ήταν έτσι από την απαρχή της ανθρωπότητας. Δεν θα αλλάξει τώρα.
Τα παιδιά – ειδικά τα μεγαλύτερα που ετοιμάζονται να μπουν στην εφηβεία- επηρεάζονται όσον αφορά την εικόνα και τις συνήθειες τους από τους φίλους και συμμαθητές τους. Πώς αντιμετωπίζεις θεματικές όπως τα επώνυμα ρούχα και παπούτσια, η απόκτηση κινητού, η εισαγωγή στον ψηφιακό κόσμο και στις social πλατφόρμες, τα φίλτρα και όσα μπορούν να επηρεάσουν (ή και αλλοιώσουν) την πραγματική εικόνα που έχουν τα παιδιά για τον εαυτό τους;
Τα παιδιά μου αγαπούν να ακούν ιστορίες. Και αυτό ακριβώς κάνω. Τα βράδια που κάνουμε τις πιο όμορφες και ουσιαστικές συζητήσεις μας, τους λέω ιστορίες. Οι περισσότερες είναι από το μυαλό μου (σε παρακαλώ μην τους το πεις ποτέ αυτό!). Τους λέω για εκείνο το παιδάκι που δεν είχε χρήματα να αγοράσει ρούχα και το κορόιδευαν οι φίλοι του, για την (υποθετική) συμμαθήτριά μου που υπέστη εκφοβισμό. Προσπαθώ να φέρω τις ιστορίες στα μέτρα τους ώστε να μπουν στη θέση των παιδιών αυτών και να δυναμώσουν μέρα με τη μέρα. Δύσκολο πρότζεκτ αλλά προσπαθώ να το δουλέψω.
Μαμά αγοριού vs μαμά κοριτσιών: Ποιες είναι οι διαφορές που έχεις ήδη παρατηρήσει και διαχειριστεί στην ανατροφή τους και ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που σε κάνουν να ελπίζεις σε ένα καλύτερο μέλλον και για τα δύο φύλα.
Νιώθω ευλογία που είμαι μαμά αγοριού.
Νιώθω ευλογία που είμαι μαμά κοριτσιών.
Τα παιδιά μου, όπως και όλα τα αδέρφια αυτού του κόσμου είναι απόλυτα διαφορετικά και αυτή είναι και η μαγεία τους. Δεν έχει να κάνει με το φύλο, αλλά με αυτή τη συναρπαστική GEN Alpha, είμαι σίγουρη πως το μέλλον που θα ορίσουν εκείνα, θα είναι πολύ διαφορετικό από το δικό μας. Πιστεύω πολύ σε αυτή τη γενιά!
Σε συνέντευξή μου με μια απίθανη μαμά 14 παιδιών, μου είχε εκμυστηρευτεί πως η πιο δύσκολη περίοδος ανατροφής όλων των παιδιών της ήταν η εφηβεία. Σε τρομάζει η προ- εφηβεία και η εφηβεία που χτυπούν την πόρτα των μεγαλύτερων παιδιών σου;
Με τρομάζει και δεν τη θέλω καθόλου. Αυτή είναι η πρώτη ανάγνωση. Μετά σκέφτομαι πως είμαι ευλογημένη που έχω παιδιά που μεγαλώνουν με υγεία και ισορροπία και η εφηβεία, όπως θα έρθει έτσι και θα περάσει. Πριν από κάποια χρόνια, είχα πει στη θεραπεύτρια που κάνω ψυχανάλυση πως «είμαι πολύ τυχερή γιατί δεν πέρασα εφηβεία» (ήμουν ένα πολύ ήσυχο-οριακά βαρετό κορίτσι στην εφηβεία μου). Με κοίταξε ανήσυχη και μου είπε πως αυτό είναι μεγάλη ατυχία καθώς η εφηβεία είναι αναπτυξιακό στάδιο και θα έπρεπε να το περάσω.
Έτσι λοιπόν, για τα παιδιά μου, εύχομαι να βιώσουν την εφηβεία τους όπως ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση του καθενός και εγώ θα είμαι εκεί δίπλα, ως κυματοθραύστης να δέχομαι τα κύματα. (Δεν ξέρω αν θα σου λέω τα ίδια σε 3 χρόνια από τώρα, οπότε κρατάω μικρό καλάθι).
Η Μυρτώ που γνωρίζω μια εικοσαετία πια ήταν γεννημένη μητέρα. Θεωρείς πως όσα πίστευες και προσδοκούσες να είσαι ως μαμά, τα έχεις σε έναν βαθμό πετύχει;
Έτσι με έχεις καταχωρήσει ε; Να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω αν είμαι γεννημένη μητέρα, αλλά ξέρω πως είμαι γεννημένη για να προσέχω τους ανθρώπους.
Μου αρέσει, με γεμίζει απίστευτα, νιώθω υπέροχα όταν ξέρω ότι έχω κοντά μου ανθρώπους που πρέπει να προσέξω, να αγκαλιάσω, να προστατεύσω.
Έτσι, υπό αυτή την οπτική, ναι, είμαι γεννημένη μαμά. Το λάθος μου όμως είναι ότι για παράδειγμα, στην παιδική χαρά, όταν ακούσω «μαμά» γυρίζω και σε ξένα παιδάκια και αυτό δεν είναι πάντα ευχάριστο για τις άλλες μαμάδες!
Μαμά τριών παιδιών πια, φτάνουν τελικά δύο χέρια για να τα βγάλεις πέρα στην απαιτητική καθημερινότητα; Ή τελικά it takes a village για να τα βγάλει πέρα μια μαμά σήμερα.
Κακά τα ψέματα, όσο υπέροχος κι αν είναι ο μπαμπάς, το απόλυτο και σαρωτικό βάρος της ευθύνης της ανατροφής των παιδιών ακόμα και σήμερα, το 2025, πέφτει στη μητέρα. Όχι δεν φτάνουν ούτε δύο χέρια, ούτε δύο πόδια, ούτε ένα μυαλό.
Φτάνει όμως μια καρδιά που χτυπά δυνατά για αυτά τα παιδιά.
Η καθημερινότητα είναι σκληρή, άδικη και συχνά αβάσταχτη. Κάθε μητέρα έχει στιγμές κλάματος, μα και στιγμές ατελείωτης χαράς. Και κάπου εκεί ανάμεσα ισορροπεί, κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη, χαμογελάει και προχωράει.
Μεγάλωσες όσο μοναχοπαίδι και θυμάμαι πάντα την σκέψη που είχες να έχεις μια μεγαλύτερη οικογένεια. Υπάρχουν στιγμές που καλείσαι να διαχειριστείς καταστάσεις που δεν βίωσες ως παιδί; Πώς αντιμετωπίζεις τον ανταγωνισμό ή τη ζήλεια που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στα παιδιά;
Ο γιος μου όταν τσακώνεται με την κόρη μου, μου λέει «Μαμά, μη μιλάς εσύ, δεν έχεις αδέρφια και δεν ξέρεις». Δεν υπάρχει κάτι πιο εύστοχο από αυτό και για αυτόν τον λόγο σταματάω αμέσως να παίρνω θέση. Δεν έχω αδέρφια και δεν ξέρω.
Ξέρω όμως καλά, πως το μοναχοπαίδι έχει μοναχικότητα και μοναξιά και νιώθω τυχερή που το σύμπαν, το κάρμα, ο θεός, με βοήθησαν να φτιάξω μια μεγάλη οικογένεια.
Ο ερχομός ενός μωρού μετά από 10 και 8 χρόνια σε σχέση με τα μεγαλύτερα παιδιά σου και η ύπαρξη ενός μωρού άλλαξε τη δυναμική της οικογένειάς σας; Ήταν κάτι που σε τρόμαξε ή σε άγχωσε η επιστροφή στη φάση του θηλασμού και της αλλαγής πάνας;
Ο ερχομός της μικρής μας ήταν κάτι που ονειρευόμασταν χρόνια. Όταν ο άντρας μου είχε γνωρίσει πρώτη φορά τον μπαμπάκα μου, του είχε πει «Κύριε Άρη, εγώ με την κόρη σας θα κάνουμε τέσσερα παιδιά».
Τέσσερα δεν κάναμε, αλλά η μικρή μας ήταν για εμάς ένα μοναδικό δώρο ζωής που εκπληρώνει με μαθηματική ακρίβεια ΟΛΑ τα κλισέ του τρίτου παιδιού. Έφερε ισορροπία, ευτυχία και απόλυτη χαρά σε όλη την οικογένεια. Ναι, αύξησε κατά πολύ και το οικογενειακό μπάτζετ και αυτό μου έχει πέσει λίγο βαρύ, αλλά το παλεύουμε!
Δύο επιτυχημένα περιοδικά, μια επιχείρηση που ξεκίνησες από το μηδέν, δύο επιτυχημένες εκδηλώσεις – θεσμοί (Yes- I Do και Boom Village) για τον γάμο και τα παιδιά και παράλληλα, τρία παιδιά, μια επιτυχημένη οικογένεια και μια ευτυχισμένη ζωή. Στην πρόσφατη διαμάχη που προέκυψε, στο δίλημμα μαμά στο σπίτι ή μαμά εργαζόμενη, ποια ήταν η κύρια σκέψη που έκανες;
Προσπαθώ να μη βάζω καμία ταμπέλα σε καμία από εμάς. Ούτε σε εμένα, ούτε στις φίλες μου, ούτε στις άλλες μαμάδες. Δεν βρίσκω τον λόγο να τσακωθούμε για αυτό το ας-το-πούμε δίλημμα.
Εγώ αν με ρωτάς, είμαι μαμά στο σπίτι και μαμά εργαζόμενη μαζί. Προσπαθώ κάνοντας καθημερινές θυσίες, να είμαι η καλύτερη μαμά που μπορώ για τα δικά μου δεδομένα, για τα δικά μου παιδιά και για το δικό μου σπίτι. Κλείνω την πόρτα του σπιτιού μου και οποιαδήποτε κριτική μένει έξω από αυτήν. Κάνω πολλά λάθη. Κάθε μέρα. Κάνω πολλές σκέψεις. Κάθε μέρα.
Κάνω ακόμα περισσότερες συζητήσεις. Κάθε μέρα. Προσπαθώ και προσπαθώ. Και κάποιες ημέρες κοιμάμαι ευτυχισμένη και κάποιες άλλες βαθιά λυπημένη ή αγχωμένη. Η μητρότητα είναι ένα συναισθηματικό roller coaster για πολύ δυνατούς παίκτες. «Όμως η μάνα, από καταβολής κόσμου είναι ο πιο δυνατός παίκτης του πλανήτη.
Την Μυρτώ Κάζη θα βρεις https://www.instagram.com/myrto_kazi/
https://www.tiktok.com/@myrto_kazi
Owner of https://www.yes-i-do.gr/
ΟΙ ΑΒΟΛΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ: ΔΕΣ ΟΛΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΔΩ
Bloggers
