Η φράση των 5 λέξεων όταν κάποιος είναι αγενής απέναντί σου - Είναι σαν να κρατάς καθρέφτη
Μια κομψή, καθηλωτική απάντηση στην αγένεια που δεν υψώνει φωνή, αλλά κρατά επίπεδο.
Σε έναν κόσμο όπου ο δημόσιος λόγος φλερτάρει διαρκώς με τα όρια της αγένειας, όπου το «αστείο» γίνεται συχνά ο μανδύας της μικρότητας και το παθητικό-επιθετικό σχόλιο κυκλοφορεί ελεύθερα σε γραφεία, καφέ και οικογενειακά τραπέζια, ο τρόπος που επιλέγεις να απαντήσεις καθορίζει ποιος είσαι. Όχι απέναντι στον άλλον. Απέναντι στον εαυτό σου.
Αντί να αντιδράσεις με οργή ή ειρωνεία, υπάρχει μια φράση που λειτουργεί σαν καθρέφτης –όχι για να σε προστατεύσει, αλλά για να επιστρέψει στον άλλο τη θέα του εαυτού του. Μόλις πέντε λέξεις: «Το εννοείς πραγματικά αυτό;».
Είναι φράση-εργαλείο. Φράση-στάση ζωής. Και μπορείς να την πεις όπως θέλεις: με απορία, με ήρεμη ειρωνεία, με βλέμμα ατάραχο ή σηκωμένο φρύδι. Δεν χρειάζεται να φωνάξεις. Το βάρος της είναι αρκετό.
Γιατί γυναίκες επιλέγουν πολύ μεγαλύτερους άντρες;
Αγγίζεις τη συνείδηση του άλλου – χωρίς να χάσεις τη δική σου
Το να ρωτήσεις κάποιον αν όντως εννοεί αυτό που είπε, δεν είναι μόνο μορφή άμυνας. Είναι πρό(σ)κληση ενσυναίσθησης. Τον αναγκάζεις να σκεφτεί: «Το είπα αυτό; Το εννοώ; Γιατί;» Και συνήθως, εκεί τελειώνει η προσβολή. Όχι με φωνές, αλλά με σιωπή. Και λίγη ντροπή.
Παράλληλα, η ερώτηση μετατοπίζει τη δυναμική: Εσύ δεν αιφνιδιάστηκες – κράτησες το έδαφος. Δεν χαμήλωσες το επίπεδο – ύψωσες τον καθρέφτη. Και του τον έδωσες να δει.
Το βλέπουμε καθημερινά
– «Δείχνεις κουρασμένη»
– «Δεν είναι δικό μου πρόβλημα»
– «Ακόμα μόνη είσαι;»
– «Μου άρεσαν τα μαλλιά σου πριν»
– «Να χαμογελάς περισσότερο»
Κάθε μία από αυτές τις φράσεις ντύνεται με τον μανδύα της οικειότητας, του χιούμορ ή του ενδιαφέροντος, αλλά στην πραγματικότητα, είναι κριτική μεταμφιεσμένη. Και η απάντηση δεν χρειάζεται να είναι εξίσου τοξική. Μόνο αποκαλυπτική.
Η πιο ευτυχισμένη χώρα του κόσμου μάς δίνει 3 συμβουλές που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας
Δεν είναι ανάγκη να τους εκθέσεις –αρκεί να τους εκθέσεις στον εαυτό τους
Ο στόχος δεν είναι να ταπεινώσεις κανέναν. Είναι να του δείξεις ευγενικά ότι το άκουσες. Ότι το παρατήρησες. Ότι δεν θα περάσει έτσι.
Όταν λειτουργεί, αυτή η φράση φέρνει αμηχανία – και συχνά επανόρθωση. Ίσως και μια συγγνώμη. Αλλά το πιο σημαντικό; Σου δίνει χώρο. Να μην πνιγείς στον θυμό. Να μην κουβαλήσεις το βάρος ενός σχολίου που δεν σου αξίζει.
Και αν δεν λειτουργήσει;
Τότε απλώς ξέρεις. Ότι δεν είσαι εσύ το πρόβλημα. Κι αυτό, όσο και αν δεν μοιάζει με απάντηση, είναι η πιο γλυκιά νίκη.
Γιατί η αξιοπρέπεια δεν φωνάζει. Κοιτάζει στα μάτια. Και ρωτάει – με πέντε λέξεις –εκεί όπου οι άλλοι απλώς επιτίθενται.
Bloggers
