Ο σεκιουριτάς αναστατώνει

Είναι αυτά τα βράδια του καλοκαιριού στο γραφείο που είμαι σχεδόν μόνη με δυο-τρεις ακόμη συναδέλφους (η εργασία μου μπορεί να είναι γραφείου, αλλά έχει βάρδιες), που δεν περνούν με τίποτα. Όλοι είναι διακοπές και εμείς περιμένουμε να έρθει η ώρα για να βγούμε επιτέλους σε άδεια.

Ένα τέτοιο, λοιπόν, βράδυ όπως το προχθεσινό βγήκα να καπνίσω στην είσοδο μαζί με την ασφάλεια του κτηρίου, όπως κάνω μήνες τώρα, μόνο που με περίμενε μια έκπληξη. Ο σεκιουριτάς ήταν καινούργιος και, δόξα το Θεό, κούκλος. Ένιωσα λίγο αμήχανα μόλις τον αντίκρισα αλλά εκείνος φρόντισε να σπάσει τον πάγο λέγοντάς μου κάτι αστείο για την αλλαγή φρουράς. Πιάσαμε την κουβέντα και τελικά κάπνισα περισσότερο από ότι συνήθως. Όταν επέστρεψα στο γραφείο μου το χαμόγελο της Crest ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου και εκείνος κολλημένος στο μυαλό μου.

Φεύγοντας από το κτήριο στο τέλος της βάρδιας και λίγο μετά μεσάνυχτα, εκείνος μου πρότεινε να πάμε για ποτό. Ναι, η τύχη μου είχε χτυπήσει την πόρτα γιατί αλλιώς πώς να ερμηνεύσω πως σχολάσαμε ακριβώς την ίδια στιγμή.

Μετά το ποτό με συνόδευσε σπίτι μου, όπου και κοιμηθήκαμε αγκαλιά μετά από μια βραδιά ανεπανάληπτου σεξ. Εκείνος την επομένη είχε ρεπό, όποτε δεν τον έχω ξαναδεί αλλά αύριο δουλεύουμε και πάλι τις ίδιες ώρες. Ποιος θα μου το έλεγε πως θα ανυπομονούσα να πάω στη δουλειά μου.

Κάτια, ετών 24