Anger management στο κομμωτήριο

Η σχέση των γυναικών με τα μαλλιά μας χρήζει φροϊδικής ανάλυσης γιατί είναι απίστευτα πολυεπιπέδη, σύνθετη και ψυχωτική. Πρόσφατα στο γραφείο είχαμε μία αποτυχημένη μεταμόρφωση κώμης και τα σχόλια που έκανε το άτομο που την υπέστη για τον κομμωτή του ξύπνησαν μέσα τις μνήμες από όλες τις ιστορίες κομμωτικής τρέλας που έχω ακούσει κατά καιρούς.

Η μητέρα μου διατηρεί κομμωτήριο στην Καλαμάτα και μου έχει διηγηθεί πολλές ιστορίες, αλλά επειδή είναι πολύ καλή σε αυτό που κάνει, δεν είχε ποτέ ζήσει κάτι πραγματικά αξιοπερίεργο και αξιομνημόνευτο ως ακραία αντίδραση από πελάτισσα της.

Εκεί που βρίσκεται πραγματικά το ζουμί των των γυναικείων αντιδράσεων είναι όταν το μαλλί τους δεν έχει πετύχει, όταν ο κομμωτής είναι κακός και ατάλαντος και όλες έχουμε περάσει από έναν τέτοιο κορίτσια.

Προφανώς και οι φίλες μου που πειραματίζονται με τα μαλλιά τους τόσα χρόνια (εγώ είμαι λίγο συντηρητική με το θέμα αυτό και είμαι σταθερή στις επιλογές μου) και αλλάζουν κομμωτές όπως τις γραμμές του μετρό έχουν πάντα μία διασκεδαστική ιστορία να μου πουν. Από το ξέσπασμα σε κλάματα μες στο κομμωτήριο επειδή οι αφέλειες κόπηκαν λίγο παραπάνω, μέχρι την απειλή για μηνύσεις επειδή η βαφή δε βγήκε στο τόνο που αναμενόταν, οι γυναίκες είναι πρόθυμες να κάνουν για τα μαλλιά τους όσα κάποιος θα περίμενε να κάνουν μόνο για τα παιδιά τους.

Είναι η ματαιοδοξία μας; Είναι η υπερβολή μας; Είναι η εμμονή μας; Για την καθεμιά μας είναι διαφορετική η απάντηση, αλλά η αλήθεια είναι ότι η ευαισθησία για αυτό που θεωρεί κάθε γυναίκα το τέλειο μαλλί είναι κοινή σαν παγκόσμιος κώδικας επικοινωνίας, σαν μία μασονική στοά ομορφιάς που κάθε μέλος θα έκανε τα πάντα (στο πλαίσιο του νόμιμου θέλω να ελπίζω) για να προστατέψει το αντικείμενο της λατρείας του, τα μαλλιά.

Όχι εγώ θέλω να το παίξω επαναστάτρια, ούτε ότι δε με αφορά, αλλά έχετε ποτέ συνειδητοποιήσει ότι είναι απλά τρίχες και ότι οτιδήποτε και αν συμβεί σε ένα μικρό χρονικό διάστημα μπορεί να διορθωθεί και ότι εν τέλει μπορεί να είμαστε απλά υπερβολικές με τα μαλλιά μας; Ορίστε, αυτό που δεν τολμούσα να πω τόσα χρόνια στις φίλες μου που μου περιέγραφαν όσα είχαν ζήσει ωρυόμενες, το έγραψα εδώ (που δεν κινδυνεύω να χάσω και τα δικά μου μαλλιά) και τώρα είμαι έτοιμη να δεχτώ τα σχόλια σας. Ναι, είναι μόνο τρίχες και δεν τις αφήνω να ορίσουν την προσωπική μου ευτυχία. Εσείς;